سنجش پایداری حمل و نقل درون شهری در ایران

رویکرد توسعه پایدار با هدف کاهش اثرات نامطلوب حمل ونقلی بر جامعه و محیط زیست، توصیه شده است. توسعه پایدار در بخش حمل ونقل به این معنی است که سیستم حمل ونقل و فعالیت های آن با در نظر گرفتن سه پیش فرض مطر ح شده (اقتصاد، اجتماع و محیط) ارزیابی شوند. به عبارتی دیگر، توسعه پایدار در بخش حمل ونقل سیستمی است که ضمن پاسخ به تقاضای جابجایی انسان، کالا و اطلاعات، دارای ویژگی های دسترس پذیری، ایمنی، امنیت، سازگاری با محیط زیست و قابل استطاعت بودن باشد. پژوهش حاضر بر اساس روش توصیفی- تحلیلی و نوع آن کاربردی است و شیوه جمع آری داده ها به صورت کتابخانه ای می باشد و ضمن معرفی مفهوم حمل و نقل پایدار شهری، شاخص های پایداری حمل و نقل، چالش های موجود و معیارهای ناپایداری به توصیف استراتژی ها و سیاست گذاری های رایج و عمومی در حوزه حمل و نقل پایدار می پردازد. با استخراج سیاست ها و راهکارهای موفق جهانی در زمینه توسعه حمل و نقل پایدار، راهکارهای قابل استفاده را معرفی می نماید. سپس فشرده ای از وضعیت نظام موجود حمل و نقل در ایران بر اساس شاخص ها و معیارهای ناپایداری، تشریح و عوامل هزینه زا برشمرده شده است.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل ، پایداری ، درون شهری ، ایران