مقاله مروری بررسی استفاده از مدل های درون یابی در فرآیند تعیین نقاط حادثه خیز

انسان، راه و وسیله نقلیه اجزای اصلی تشکیل دهنده ترافیک و حمل و نقل می باشند که هر یک به تنهایی و به صورت ترکیبی سهمی در بروز تصادفات رانندگی دارند. تامین و ارتقاء سطح ایمنی راه ها از اهداف اصلی برای مسیولین و مدیران است. رانندگان، سرنشینان و عابران پیاده، مهمترین اجزای عامل انسانی می باشند که بیشترین تاثیر و سهم را در بروز تصادفات رانندگی دارا هستندبا توجه به حوادث و تلفات، جراحات، خسارت های مالی، از دست رفتن نیروی کار در جامعه و پیامدهای اقتصادی ناشی از آن، مسیله پیش بینی تصادفات را از اهمیت ویژه ای برخوردار کرده است. در این راستا شناسایی و اولویت بندی مکان ها و معابر پر حادثه به منظور حاصل نمودن بینش و درک درست از علت و معلول های ناشی از تصادفات و تخصیص بهینه منابع، جهت بهبود وضعیت ایمنی در شبکه راه ها و حمل و نقل موثر می باشد.در این راستا به بررسی مقالات انجام شده به بررسی مطالعات گذشته پیرامون موضوع مورد پژوهش، پرداخته شده است و سعی گردیده است که از بهترین و بروزترین مطالعات پیرامون موضوع موردنظر استفاده شود. هدف از این تحقیق بررسی و طبقه بندی یافته های تحقیقات دیگر محققان در سطح دنیا و تعیین و شناسایی خلاهای تحقیقاتی است.

کلیدواژه ها:

تصادفات رانندگی ، معابر پرحادثه ، سیستم اطلاعات مکانی ، شبکه راه ، تحلیل نقاط حادثه خیز