بررسی نظام مداخله برای بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده و نقش دفاترتسهیلگری در کلان شهر شیراز

تحولات سریع علمی و فنی باعث ایجاد دگرگونیهایی در ساختار کالبدی، اقتصادی و اجتماعی شهری از جمله شهر شیراز شده است. فرسودگی یکی از مهمترین مسایل مربوط به فضای شهری است که باعث عدم تعادل و بی سازمانی آن می شود در حالیکه بافتهای فرسوده شهری شیراز به صورت اساسی از ناهمخوانی و نابسامانی عوامل کالبدی و غیرکالبدی می باشد که این مساله امر مدیریت را به مسولیتی پیچیده تبدیل نموده است .(علی شماعی ،احمد پور احمد،1384:39 ) این پژوهش با توجه به ظرفیت ها و توانمندیهای نظام مداخله کننده در بافت فرسوده شهر شیراز با روش تحلیلی – توصیفی به انجام مطالعه و پژوهش چرداخته است . بنابراین دست یابی به نظام بهینه مداخله برای بهسازی و نوسازی بافتهای فرسوده جز در سایه مدیریت یکپارچه و نهادهایی در خصوص تسهیل گری ممکن نمی باشد . در ادامه این پژوهش به بررسی الگوی دفاتر تسهیل گری در محلات شیراز به عنوان نظامی تسهیل گر با عملکرد هماهنگ کننده در راستای مداخله بهینه برای بهسازی و نوسازی بافتهای فرسوده پرداخته می شود ودر نهایت راه کارهایی در خصوص عملکرد بهینه این دفاتر پیشنهاد شده است .

کلیدواژه ها:

مدیریت یکپارچه ، بهسازی و نوسازی ، باقت فرسوده ، نهادهای تسهیل گر