کاربرد الیاف درخت نخل در ایجاد هتل های ساحلی با رویکرد معماری بومی
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 642
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CAUM01_2020
تاریخ نمایه سازی: 25 اردیبهشت 1398
چکیده مقاله:
اوضاع اقلیمی از عوامل موثر در شکل دهی محیط های انسان ساخت می باشند که مبین آن معماری سنتی کشورهای مختلف جهان، به ویژه خاورمیانه، سرشار از تجارب و نمونه هایی است که نشان دهنده راه حل های بسیار دقیق و حساب شده در سازگاری فضاهای کالبدی شهرها با اوضاع اقلیمی است. عناصر شهری در هماهنگی با محیط طبیعی و فرهنگی چهره ای خاص یافته اند و در بهره گیری از انرژی های طبیعی و مقابله با شرایط نامساعد و بسیار سخت اقلیمی کاملا موفق بوده اند. خاستگاه معماری بومی ریشه در اقلیم و طبیعت منطقه دارد. بافت کالبدی شهرهای ایران ضمن برخورداری از ارزش های معماری همانند سادگی و بی پیرایگی، دارای الگوهای بصری و زیبایی شناختی، انطباق با محیط طبیعی، هماهنگی با عملکرد زیستی و معیشتی، استفاده از مصالح بوم آورد و دانش بومی است. معماری بومی (خودجوش) به طور سنتی به فرم هایی اطلاق می شود که بر اساس نیازهای ساکنان منطقه و محدودیت های محل و اقلیم شکل گرفته باشد. به بیان دیگر، معماری بومی با مردم همزاد و با محیط همساز است و ساختار آن به گونه ای است که با اقلیم محل، بیشترین سازگاری را دارد و کمترین تحلیل و تخریب را برای محیط زیست و خود به وجود می آورد. عوامل سازنده و اصلی معماری بومی عبارتند از :اجتماع، محیط، اقتصاد، مذهب، اقلیم، آداب و رسوم و فرهنگ؛ که به کارگیری آن ها به ایجاد بناهای پایدار شهری منجر می شود. هدف از این پژوهش صرفا تقلید از معماری بومی نیست بلکه درک پایداری بنا در زمان و مکان و درک ارزش های آن مد نظر است، به گونه ای که پایداری محیط شهری را در ارتباط با معماری بناهای پایدار و مسایل زیست محیطی شهر بررسی نماید. این پژوهش از نوع توصیفی کیفی و مروری بوده و اطلاعات آن به روش کتابخانه ای – اسنادی و اطلاعات میدانی گردآوری شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
آزاده کدیور
دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشگاه پیام نور بندرعباس ،ایران،
امیر بهمنی چاهستانی
هییت علمی دانشگاه فنی و حرفه ای هرمزگان،ایران