کاربرد مدیریت یکپارچه منابع آب در معماری پایدار شهری

شهرسازی رابطه تنگانگی با مدیریت یکپارچه منابع آب دارد. امروزه شهرها نیازمند مدیریت یکپارچه منابع آب هستند تا بتوانند با مدیریت صحیح مشکلات و مسایل بحران آب را به تعویق بیندازند. چالش های پیش روی شهرهای ایران، نظیر برداشت بی رویه از منابع آب شیرین، آلودگی منابع آب و خاک، ناکارآمدی و فرسودگی زیرساخت آب شهری و آسیب های وارده به اکوسیستم طبیعی در دوران بروز پدیده گرمایش جهانی نشانگر ناپایداری سیستم مدیریت منابع آب شهری در وضعیت حال حاضر کشور بوده و نیازمند تجدید نظر در زمینه الگوهای بهره برداری و مصرف آب در جامعه و توسعه شبکه زیرساخت آب شهری با هدف دستیابی به مدیریت پایدار منابع آب موجود است. بنابراین اعمال مدیریت یکپارچه منابع آب، در معماری پایدار، در شهرها ضروری است. این پژوهش با هدف ادغام مفاهیم و مولفه های توسعه پایدار با مفاهیم مدیریت یکپارچه منابع آب، در راستای پایداری و تاب آوری شهرها در برابر تغییرات اقلیمی و رویارویی با بحران کمبود آب، سعی در ارایه یک مدل مفهومی، به منظور کمک به تصمیم گیرندگان شهری دارد و درنهایت راهبردهایی جهت افزایش بازدهی استفاده از آب و حفاظت و پایداری کمی و کیفی منابع آب ارایه می گردد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، تاب آوری ، مدیریت یکپارچه منابع آب ، معماری پایدار شهری