توانمندسازی اقتصادی حاشیه نشینان شهری(نمونه موردی محله عیدگاه سبزوار)

حاشیه نشینی در کشور ما یکی از معضلات مهم شهرهای بزرگ می باشد .بر اساس آمارهای مرکز آمار ایران ، افزایش افسار گسیخته جمعیت ایران طی سه دهه گذشته بر معضل حاشیه نشینی افزوده است . حاشیه نشینان جمعیت مهاجری می باشند که در محدوده اقتصادی شهر ساکن هستند ولی در اقتصاد شهری جایگاه قانونی و مشخصی ندارند و عمدتا از روستاها و یا مناطق عشایری کشور به اطراف شهرهای بزرگ مهاجرت کرده اند و اغلب فاقد مهارت لازم شهری و بعضا غیر ماهر هستندکه به دلیل عدم تطبیق با محیط شهری از محیط شهری پس زده می شوند . حاشیه نشینی که خود تا حدود زیادی ریشه در مهاجرت دارد ، تحت تاثیر پارامترهایی چون فقر اقتصادی ،نوع شغل ، تعارض فرهنگی، بیسوادی ، هویت قومی و فرهنگی و فقدان کنترل است که عوارض اش درقالب برخی پیامدهای حاد مسایل شهری تجلی مییابد . شرایط اجتماعی و اقتصادی محلات شهرها اجازه جذب حاشیه نشینان را در آن محله ها نداده ، در نتیجه قیمت بالای اراضی شهری وهزینه های سکونت در شهر باعث گردیده که آنان ناچارا به اطراف و یامحله هایی که فاقد قیمت ویا دارای حداقل قیمت منطقه ای بوده اند ، اسکان یابند . یکی از این مناطق که بصورت موردی مطالعه گردیده ، محله عیدگاه شهر سبزوار می باشد که برای حل معضلات این منطقه از روش توانمندسازی که یک روش راهبردی در امر مسکن است ، استفاده گردیده است . این روش بر بسیج تمامی امکانات بالقوه و منابع و تمامی عوامل برای ایجاد مسکن و بهبود شرایط زندگی جوامع فقیر تاکید دارد و به مردم این فرصت را میدهد که شرایط خانه و محل زندگی خود را با توجه به اولویتها و نیازهایشان بهبود بخشند . رویکرد کلی در تحقیق حاضر، توصیفی -تحلیلی است و ترکیبی از روشهای کتابخانه ای و میدانی برای گردآوری داده ها مورد استفاده قرار گرفته است .

کلیدواژه ها:

اسکان غیررسمی ، مهاجرت ، توانمند سازی اقتصادی