توسعه یکپارچه فضایی استان های حاشیه ی خلیج فارس با تاکید بر نقش اجتماعی - اقتصادی همگرایی منطقه ای

دستیابی به همگرایی منطقه ای در سایه ی بهره مندی از برخی پتانسیل های مشترک؛ بین حوزه های جمعیتی هدف، امکان پذیر می باشد؛ در صورتی که حوزه های جمعیتی به منظور نیل به حداکثر انتفاع از پتانسیل های مشترک و تخصیص درآمد حاصله از آن، بین حوزه ها؛ حاضر به همکاری، مشارکت و به عبارتی همگرایی شوند. در این راستا استان های حاشیه ی خلیج فارس که عبارتند از: استان خوزستان، استان هرمزگان و استان بوشهر که با خلیج فارس مرز مشترک داشته و به مدد وجود خلیج فارس، به عنوان مهم ترین پتانسیل مشترک و بهره مندی از مواهب گسترده ی آن، می توانند به صورت یک منطقه در جهت تامین حداکثر انتفاع پایدار هر سه استان، با یکدیگر در قالب همگرایی منطقه ای مشارکت نمایند. که در این بین، توجه اصلی به نقش های اجتماعی و اقتصادی همگرایی منطقه ای معطوف بوده و به این منظور با استفاده از نمودار ها و مدل های مفهومی مستخرج از مبانی همگرایی منطقه ای، توسعه ی فضایی یکپارچه و اطلاعات استان ها که از منابع مختلف جمع آوری و دسته بندی شده، به ارایه ی جداول تحلیل SWOTبه منظور دستیابی به زمینه های مشترک همگرایی استان ها و نقاط ضعف، قوت، تهدید و فرصت مشترک در منطقه پرداخته خواهد شد. در انتها با توجه به زمینه های مشترک، راهکارها و پروژه هایی مشترک که قابلیت تحقق برای سراسر پهنه ی منطقه داشته، تدوین شده است. لازم به ذکر است که با توجه به مجال کوتاه این مقاله، تنها به ذکر جداول تحلیل SWOT مشترک بین استان ها (مستخرج از جداول سوات مجزا هر استان) اکتفا شده، ضمن آنکه پیشنهاداتی در خصوص تشکیل سازمان همگرایی منطقه ای خلیج فارس، اعضاء و وظایف آن نیز بیان شده است.

کلیدواژه ها:

همگرایی منطقه ای ، توسعه فضایی ، نقش اجتماعی ، نقش اقتصادی ، خلیج فارس