کاربرد رنگ در محیطهای درمانی از لحاظ عملکرد

رنگ، نه تنها به لحاط کاربردی و اثرات روانشناسی در زندگی بیماران دارد.بلکه با بکارگیری درست رنگ، می توان انعکاس نور را کنترل کرد و بیشترین و بهترین بهره را از نور برد. رنگ ها ممکن است باعث خطای دید و تغییر در ابعاد فضا ها گردند و بر هم کنش میان رنگ ها ممکن است باعث افزایش خطا در تشخیص بیماری گردد. همچنین رنگ می تواند به عنوان ابزار قوی درمسیریابی مورد استفاده قرار گیرد. هدف: شناخت چگونگی به کارگیری رنگ در ف درمانی با توجه به ویژگی هر رنگ، برهم کنش میان آن ها و بر هم کنش میان نورو رنگ، با در نظر گرفتن نیاز های خاص بیماران مانند سالمندان و افراد کم بینا، جهت بهبود شرایط محیطی، جلوگیری از سردرگمی و کاهش خطا در تشخیص بیماری اهداف اصلی این پژوهش است. روش پژوهش: روش پژوهش بر اساس مطالعات کتابخانه ای و تحلیل محتوایی پیرامون مبانی نظری پژوهش مورد نظر می باشد. نتایج: رنگ دارای نقش اساسی برای بهبود شرایط محیطی، کسب اطلاعات و مسیریابی است. از جنبه ی زیبایی شناسی رنگ قادر است شرایط جذاب و خوشایندی برای کاربران فراهم سازد. با استفاده از ویژگی های رنگ می توانیم در جهت رفع نیاز های خاص کاربران بکوشیم. در عین حال، در نظر گرفتن برهم کنش میان نور و رنگ و بازتاب سطوح هم نیاز به بررسی دقیق دارد. بحث: مسیری که این مقاله می پیماید اصولا عبارت است از: شناخت رنگ ویژگی های آن، تاثیرگذاری رنگ بر فضای معماری و ارایه ی راهکار هایی جهت کاربرد صحیح رنگ ها در مراکز درمانی

کلیدواژه ها:

رنگ ، عملکرد ، نور ، کاربرد ، مسیریابی ، بهبود شرایط محیطی ، بیمارستان