تاثیر ارسی بر ایجاد حس تعلق ساکنین خانه های سنتی (نمونه موردی خانه سواررخش در خواهر امام رشت)

هدف از مقاله حاضر ارزیابی تاثیر ارسی بر ایجاد حس تعلق ساکنین خانه های سنتی میباشد. در خانه های امروزی حس تعلق به مکان دیگر وجود ندارد و این امر دلیلی است برای پرداختن به چنین پژوهش هایی تا طراحان و معماران، با مدنظر قرار دادن الگوهایی مناسب از خانه های سنتی و ترکیب آن با الگوهای مدرن ، بتوانند خانه های طراحی کنند تا ساکنین نسبت به مکانی که درآن زندگی میکنند، حس تعلق داشته باشند. روش تحقیق به کار رفته در این پژوهش توصیفی-تحلیلی کمی و روش گردآوری اطلاعات، اسنادی کتابخانه ای و میدانی است. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش مشاهده، پرسشنامه، مصاحبه است. نمونه مورد مطالعه در این پژوهش خانه آقای سواررخش یکی از خانه های باارزش بافت قدیم خواهر امام رشت است که هنوز حیات در آن جاری می باشد. یافته ها نشان داد که مولفه های ارسی، نور، تناسبات در نما و ارتباط آن با فضای بیرون بر حس تعلق به مکان خانه های سنتی تاثیر گذار بوده است. در نتیجه مهمترین شاخصه های ارسی درایجاد حس تعلق، بازتاب های نوری و ارتباط آن با فضای بیرون است. از میان این دوعامل ذکر شده بالاترین میانگین فراوانی در بازتاب های نوری ارسی بر حس تعلق ساکنین می باشد،که این امر سبب شده تا ارسی بر کیفیت فضای معماری خانه های سنتی اثرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

ارسی ، حس تعلق ، خانه های سنتی ، خانه سوار رخش ، رشت