ارائه راهبردهای ساماندهی آسیبهای اجتماعی در محلات بافتهای فرسوده شهری(منطقه18 تهران)

مناطق حاشیه نشین و بافت های فرسوده خصوصا در کلانشهرها از جمله تهران، به دلایل مختلف همچون ناپداری و نفوذ ناپذیری و نیز وجود گروههای ناهمگون اجتماعی و از بین رفتن حس تعلق، زمینه لازم برای انواع مشکلات و آسیب های اجتماعی را فراهم آورده اند. یکی از عوامل موثر بر میزان جرایم و آسیب های اجتماعی، مکان و مناطق جرم خیز است. جرم و انحرافات اجتماعی دارای ظرف مکانی و زمانی منحصربفردی است که باعث می شود رفتار مجرمانه در واحد مکان، توزیع فضایی یکسانی نداشته باشد. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر ارائه راهبردهای ساماندهی آسیبهای اجتماعی در محلات بافتهای فرسوده شهری(منطقه18 تهران) با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتیجه پژوهش نشان می دهد ریزدانگی، نفوذ ناپذیری و ناپایداری از عواملی هستند که بیش از 50 درصد پلاک هایشان فاقد استاندارد های ایمنی لازم از ویژگی بافت فرسوده در این منطقه است. این سه شاخص در ترکیب با یکدیگر خصوصیات بافت فرسوده این محدوده را تشکیل می دهند. اما مساله این است که صرفا بافت فرسوده شامل این سه ویژگی نمی شود و باید مسائل اقتصادی نظیر تجمع فقر، بیکاری و بحث های اجتماعی از قبیل میزان جرایم وآسیب ها را نیز به آن ها افزود. در خصوص آسیب های اجتماعی بافت های فرسوده در این منطقه می توان گفت هر یک از نهادهایی مانند بهزیستی، شهرداری و دفاتر خدمات نوسازی، کارگاهی راه اندازی کردند که فاقد چارچوب بوده و همه بعد از مدتی رها شدند. مثلا یکسری آموزش های فنی حرفه ای راه انداختند و بعد از مدتی رها شدند و هیچ یک از برنامه های توانمند سازی تداوم نداشتند.

کلیدواژه ها:

ساماندهی آسیبهای اجتماعی ، بافتهای فرسوده شهری ، منطقه18 تهران