مقایسه اثرگذاری معیارهای موثر در طراحی فضای سبز محیط های درمانی

در جامعه صنعتی امروز و در میان شلوغی فضای شهری، حضور فضای سبز جهت ایجاد آرامش ذهنی در انسان، نقش مهمی ایفا می کند. یکی از مهمترین مکان هایی که حضور فضای سبز در آن اهمیت دارد، محیط های درمانی است. طراحی مناسب مناظر فعال و غیر فعال محیط های درمانی، بر بعد فیزیکی، روانی و اجتماعی بیماران اثر گذاشته و در نهایت منجر به کاهش استرس و اضطراب می گردد . از اینرو استفاده از طبیعت در مناظر درمانی، بعنوان رهیافتی جهت کاهش تنشها و ارتقای کیفیت محیط مورد توجه و تحقیق بسیاری از پژوهشگران قرار گرفته است. بنابراین توجه به معیارهای ایجاد فضای سبز که در افزایش سطح رضایتمندی بیماران نقش بیشتری دارند، امری ضروری است . هدف در این پژوهش آن است که از میان معیارهای موجود جهت طراحی و ساخت فضای سبز محیط های درمانی، معیارهایی با اثرگذاری بیشتر بر سطح کیفی محیط های درمانی مشخص شود . روش تحقیق اتخاذ شده در این مقاله، روش همبستگی است؛ به گونه ای که بیمارستانی را به عنوان نمونه که فضای سبز آن دارای معیارهای مورد نظر است، انتخاب کرده و از طریق پرسشنامه پیمایشی معیارها مورد بررسی قرار می گیرند. بیمارستانی که به عنوان نمونه مورد بررسی قرار خواهد گرفت، بیمارستان امام خمینی واقع در شهر تهران است . سوال اصلی در این پژوهش این است که کدامیک از معیارهای فضای سبز در محیط درمانی، در روند بهبود سطح کیفی بیماران نقش موثرتری دارند به عنوان نتیجه می توان بیان کرد که همواره حضور در فضای سبز سبب ایجاد آرامش در ذهن مخاطب می شود؛ که محیط های درمانی به عنوان یک بنای بزرگ در مقیاس شهری، از این ماجرا مستثنی نیستند. لازمه این امر، طراحی مناسب فضای سبز در این محیط ها است. رعایت معیارهای مربوط به طراحی فضای سبز در محیط های درمانی، همواره در روند بهبود بیماران بستری شده اهمیت بالایی دارد.

کلیدواژه ها:

محیط های درمانی ، فضای سبز ، معیارهای طراحی ، رضایتمندی بیماران