مدیریت هم افزایی در تعاملات اجتماعی با پیکره بندی بلوک های بلند مرتبه مسکونی

به دلیل رشد شهرنشینی دهه های اخیر در ایران، الگوی تولید مسکن تغییر یافته و لزوم ایجاد انبوه مسکن، سبب کاهش کیفیت و مطلوبیت طراحی ها گشته است. طراحی مجتمع های مسکونی امروزی به دلیل عدم توجه به نیازهای انسانی و در نظر نگرفتن پیامدهای روانشناختی آن، زندگی فردی و اجتماعی ساکنین را با مشکلاتی مواجه ساخته است. از جمله نیازهای فراموش شده، تعاملات اجتماعی است. در معماری امروز شیوه طراحی و بلندمرتبگی سبب کاهش تعاملات اجتماعی ساکنین شده است. این پژوهش سعی بر آن است که راهکار هایی در جهت افزایش تعاملات اجتماعی در مجتمع های مسکونی بلند مرتبه از طریق پیکره بندی بلوک ها ارائه شود. محققان بر این باورند که در مجتمع های مسکونی بلند مرتبه، پیکره بندی و نوع طراحی بلوک های مجموعه بر تعاملات اجتماعی ساکنین تاثیرگذار است.در این پژوهش، روش تحقیق بر اساس هدف، از نوع کاربردی و بر اساس روش و ماهیت،روش توصیفی - تحلیلی و جمع آوری اطلاعات بر اساس مطالعات کتابخانه ای بوده که در نهایت، به ارایه راهکارهایی در جهت افزایش تعاملات اجتماعی در مجتمع های مسکونی بلندمرتبه منجر شده است. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که نوع طراحی و پیکره بندی بلوک ها و فضای مابین آن ها در مجتمع های مسکونی بلند مرتبه باعث افزایش تعاملات اجتماعی کاربران می شود.

کلیدواژه ها:

مجتمع مسکونی ، بلند مرتبه ، تعاملات اجتماعی ، مدیریت هم افزایی ، پیکره بندی ، بلوک های ساختمانی