بررسی وضعیت کیفی آب خلیج فارس و ارزیابی قابلیت استفاده از آن برای مصارف شورورزی

خلیج فارس با مساحت 226000 کیلومترمربع یکی از بزرگترین خلیج های دنیا به شمار می آید که از طریق تنگه هرمز با دریای عمان و اقیانوس هند مرتبط است. عمق متوسط این خلیج 35 متر است و بیشترین عمق آن در محل تنگه هرمز به 100 متر می رسد. ایران بیشترین مرز آبی مشترک با خلیج مذکور را دارد و ضروری است تهمیدات لازم برای بهره برداری از این منابع آبی عظیم بالقوه اندیشیده شود. شورورزی با مفهوم بهره برداری اقتصادی و پایدار از منابع آب و خاک شور یکی از مفاهیم کاربردی است که در سال های اخیر مورد توجه محققین و مدیران اجرایی قرار گرفته است. در این پژوهش به منظور ارزیابی کیفیت آب خلیج فارس برای مصارف شورورزی، ابتدا مطالعات صورت گرفته بر روی کیفیت آب خلیج فارس جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه ضمن شناخت کیفیت و تحولات کیفی آب، با توجه به شاخص های موجود، امکان استفاده از آب خلیج فارس برای مصارف مختلف شورورزی مورد ارزیابی و بحث و بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که با توجه به شوری بالای خلیج فارس، در صورت استفاده از آب مزبور برای تولید گیاهان شورزی، احتمال کاهش بین 30 تا 50 درصدی محصول وجود دارد. همچنین با توجه به جهت چرخش جریان در خلیج فارس (خلاف عقربه های ساعت) و تا حدی جهت انتشار از شمال به سمت جنوب، انتقال و تمرکز آلاینده ها بیشتر در سواحل جنوبی بوده و انتقال آلاینده های حاصل از سامانه های نمک زدایی سواحل جنوبی از اثرات کمتری بر سواحل شمالی برخوردار می باشند. همچنین با توجه به شوری زیاد آب خلیج فارس، این منطقه از پتانسیل مناسبی برای آبزی پروری (انواع گیاهی و جانوری) در مقایسه با گیاهان شورزی خشکی برخوردار می باشد.

کلیدواژه ها:

خلیج فارس ، کیفیت آب ، شورورزی ، شوری ، گیاهان شورزی