اثر چند گونه هالوفیت دست کاشت بر میزان شوری و نسبت جذب سدیم خاک

نادیده گرفتن اصول توالی در اکوسیستم های مرتعی و وارد نمودن بدون مطالعه گونه های غیر بومی، باعث تغییرات زمانی و مکانی در ویژگی های مهم خاک می گردد. برای انتخاب گیاهان آزمایشی، یک خط پایه تعیین و بر اساس روش سیستماتیک – تصادفی از هر گونه گیاهی 30 نمونه از اندام هوایی جدید ( مربوط به همان سال) برداشت گردید. در تهیه خاک های مورد مطالعه، از محل های داخل و خارج سایه انداز این گیاهان و از هر محل از دو عمق صفر تا 10 و 10 تا 40 سانتیمتری براساس لایه بندی خاک نمونه برداری گردید. گونه های گیاهی عمده در محل آزمایشی شامل 4 گونه گیاهی آتریپلکس بود. داده ها با استفاده از F-Test تجزیه و تحلیل آماری شدند. نتایج نشان دهنده افزایش قابلیت هدایت الکتریکی ( EC ) و نسبت جذب سدیم ( SAR ) به عنوان معیارهای شوری و سدیمی بودن در محل های زیر سایه انداز آتریپلکس نسبت به خارج از سایه انداز بود. درصد افزایش در زیر سایه انداز گونه های لنتی فرمیس، نمولاریا، هالیموس و لیوکوکلادا به ترتیب 90 ، 148 ، 158 و 4 بود. این درصدهای افزایشی در شوری، تاثیر بسیار شدیدتر گونه های آتریپلکس وارداتی (لنتی فرمیس، نمولاریا و هالیموس) نسبت به گونه آتریپلکس بومی ( لیوکوکلادا) را نشان داد. نسبت جذب سدیم از 72 / 0 در خاک خارج از سایه انداز به 06 / 1 در خاک زیر سایه انداز رسیده که نشان دهنده 47 درصد افزایش بود. از طرف دیگر، در عمق صفر تا 10 سانتیمتری، نسبت جذب سدیم در زیر سایه انداز برابر با 5 / 1 و در خارج از سایه انداز 86 / 0 بود که در این حالت نیز 4 / 74 درصد افزایشمشاهده گردید.

کلیدواژه ها:

سدیم ، شوری ، آتریپلکس ، خاک ، سایه انداز