شاخص های پایداری کالبدی در بناهای مسکونی اقلیم سرد شهر قزوین (نمونه موردی: خانه بهروزی ها)

پایداری در رابطه عمیق سه گانه انسان، طبیعت و معماری مفهوم می یابد. نقش انسان و همچنین معماری به عنوانفرایندی که منجر به پایداری می گردند، می توانند بالاترین سطح کیفی زندگی را در ارزش های فرهنگی، اجتماعی،اقتصادی، آسایشی و امنیتی فراهم آورند. این نمود کامل هم آوایی انسان و محیط زیستش را می توان در خانه های سنتیایرانی دید. حال با بررسی و مطالعه این بناها می توان به این مهم دست یافت که معماران ایرانی در گذشته چگونه اینپایداری را در کالبد بناهای مسکونی بنیان نموده اند. خانه بهروزی مربوط به دوره قاجاریه از جمله بناهای شیوه معماریخانه سازی سنتی قزوین است که مورد توجه واقع شده است. هدف اصلی این پژوهش بررسی و تحلیل این نمونه از خانههای سنتی شهر قزوین می باشد که به عنوان الگوی کالبدی پایدار در اقلیم سرد این شهر به کار رفته است و تلاش بر آندارد که با معرفی شاخصه های پایدار خانه سازی سنتی شهر قزوین، تاثیر این الگوی معماری بوم آورد همساز با اقلیم ومحیط را در ساختمان سازی امروزی مشاهده نماید. این مقاله بر اساس مطالعه کیفی و به روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از ابزارهای گردآوری داده های کتابخانه ای به انجام رسیده است.

کلیدواژه ها:

پایداری ، معماری بوم آورد ، اقلیم سرد ، خانه بهروزی