طراحی فضاهای درمانی با رویکرد پایدار اجتماعی

امروزه معضل طراحی فضاهای درمانی و بهداشتی از یک طرف و عدم توجه به فضاهای اجتماعی در آنها از طرف دیگر باعث شده، این فضاها برای بیماران مشکلات زیادی را از لحاظ آسیب های روانشناسی و جسمی به وجود آورده و در روند بهبود آنها زمانبر و با صرف هزینه زیاد مواجه سازد. سوالی که مطرح می شود این است که چگونه می توان با استفاده از رویکردهای توسعه پایدار در معماری، به این فضای درمانی که از لحاظ اجتماعی و زیست محیطی نیازهای استفاده کننده را پاسخگو می باشند دست یافت برخورد بیماران با طراحی هوشمندی که هدف آن آموزش به اعضای جامعه، برای دستیابی به پایداری زیست محیطی و اجتماعی چگونه است از این رو هدف این مقاله دست یابی به الگوها و مجموعه از قوانینی است که ضمن دست یابی به فضاهای درمانی منطبق با فرهنگ بومی منطقه، باعث کاهش تنش های روانی در بیماران باشد. تحقیق حاضر تحقیقی کاربردی است که با استفاده از داده های کتابخانه ای و پرسشنامه به جمع آوری مطالب پرداخته و با استفاده از آنالیز مشاهدات میدانی، ویدیوها و پرسشنامه به جمع آوری مطالب پرداخته و با استفاده از آنالیز کمی و کیفی که از نتایج مشاهدات میدانی، ویدیوها و پرسشنامه به دست می آید به تحلیل و پاسخگویی به سوالات تحقیق می پردازد تا در نهایت با ارایه احکام کلی پاسخگوی سوالات تحقیق باشد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، مراکز درمانی ، پایدار