بررسی عوامل موثر در طراحی مرکز موسیقی با رویکرد ارتقای تعاملات اجتماعی

زندگی اجتماعی امروز کنش ها و تعاملاتی را در پی دارد که می تواند بر کیفیت فضایی که این ارتباطات در آن اتفاق می افتد تاثیر گذار باشد. فضاهای جمعی بستری هستند در جهت ایجاد چنین ارتباطی. مرکز موسیقی به عنوان نمونه مورد مطالعه پژوهش حاضر، یکی از انواع فضاهای جمعی است که نحوه طراحی آن می تواند با ایجاد تعاملات اجتماعی بر میزان کیفیت آن موثر باشد. موسیقی و معماری، دو هنری هستند که تنها بصورت فیزیکی قابل لمس نیستند و می بایست با تجسم و تخیل، قابل انتقال به مخاطب باشند. از این جهت توجه به مخاطب و روحیات وی می تواند در طراحی تاثیر گذار باشد. توجه به مخاطبان چنین فضایی و تلاش در جهت ارتقای ارتباطات و تعاملات بین آنان- به عنوان یکی از اصول مهم کیفیت زندگی نسل امروز- از مهمترین اهداف پژوهش حاضر می باشد. با توجه به نقش معماری و طراحی در ایجاد چنین فضایی، سه فرضیه در این پژوهش مطرح گردیده، و دو عامل کالبدی (محیط فیزیکی و مشخصات مربوط به آن) و نیز عوامل فردی (همچون ویژگی های شخصیتی و روحیه تعامل پذیری افراد) از طریق پرسشنامه، مورد بررسی و آزمون قرار گرفته است. این پژوهش سعی دارد با انجام مطالعات کتابخانه ای، میدانی، و روش توصیفی- تحلیلی، و با تاکید بر فرایند تعاملی میان فرد و مکان، عوامل موثر در ارتقای تعاملات اجتماعی مرکز موسیقی را شناسایی کرده و سپس با ارایه پیشنهاداتی در جهت افزایش کیفیت چنین فضاهایی گام بردارد.

کلیدواژه ها:

مرکز موسیقی ، تعاملات اجتماعی ، طراحی ، معماری ، کیفیت