رویکردهای پایداری اجتماعی در طراحی مجتمع های مسکونی

در عصر معاصر بررسی مقوله پایداری اجتماعی در طراحی مسکن به ویژه مجتمع های مسکونی، بسیار حایز اهمیت است. پایداری اجتماعی در معماری به ایجاد یک فضای متناسب با نیازها، رفتارها و فرهنگ افراد آن جامعه مسکونی می اندیشد. مفهوم پایداری اجتماعی در مجتمع های مسکونی، رضایت ساکنین از نوع زندگی در خانه و مجتمع خود می باشد. ایجاد این فضای مناسب، موجب افزایش بهره وری مجتمع های مسکونی خواهد شد. هدف از پایداری اجتماعی ارتقاء کیفیت محیط زندگی و نیز بهبود وضعیت ارتباطات میان افراد می باشد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد و برای گردآوری مطالب این مقاله از مطالعات کتابخانه ای و منابع اطلاعاتی الکترونیکی و چاپی استفاده شده است. هدف از مقاله حاضر نیز بررسی و شناخت معیارهای پایداری اجتماعی و ارایه راه کارهایی برای طراحی مجتمع های مسکونی با رویکرد پایداری اجتماعی می باشد. بدین منظور پس از بررسی نمونه های موردی نتایج حاصل چنین است: عامل اول: سرزندگی و پویایی فضای باز و نیمه باز (1- فضای سبز مطلوب، 2- عدم دید به فاضی داخل از حیاط، 3- وجود فضای باز جمعی در حیاط، 4- کیفیت فضای بازی کودکان، 5- نظارت والدین بر فضای بازی کودکان). عامل دوم: آسایش (1- ابعاد فضاهای اصلی، 2- کیفیت فضای سرویس های بهداشتی، 3- انعطاف پذیری فضاها، 4- ابعاد سرویس و حمام). عامل سوم: مدیریت مبتنی بر تعاملات اجتماعی (1- مشارکت ساکنان در نگهداری، 2- اجرای برنامه های منظم مثل ورزش همگانی، 3- پیش بینی برنامه های منظم). عامل چهارم: دسترسی به خدمات عمومی (1- دسترسی به حمل و نقل عمومی، 2- دسترسی پاده به مراکز خرید، 3- سلسله مراتب دسترسی به مجموعه، 4- امکانات تفریحی ورزشی داخل مجموعه). عامل پنجم: رعایت حریم سازی فیزیکی و بصری (1- دید و چشم انداز مناسب مجموعه، 2- عدم اشراف واحدها به یکدیگر، 3- کافی بودن فضاهای مکمل). عامل ششم: تشخیص ورودی (1- کیفیت و شاخص بودن ورودی اصلی، 2- وجود نگهبانی، 3- کیفیت لابی ورودی واحدها، 4- تعداد واحدها در هر طبقه). عامل هفتم: بهداشت و آرامش محیط (1- نظافت و بهداشت فضاهای مشاع، 2- عدم ایجاد مزاحمت های صوتی ساکنان، 3- هم جنسی و تجانس ساکنان). عامل هشتم: عرصه بندی کیفیت فضایی (1- کیفیت طراحی فضای داخلی، 2- کیفیت فضاهای ارتباطی، 3- عرصه بندی عمومی و خصوصی، 4- عرصه بندی شب و روز).

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، مجتمع مسکونی ، رضایتمندی ، کیفیت محیط