تبیین الگوهای طراحی مراکز اجتماعی در ایران با تاکید بر افزایش حس سرزندگی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 446

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CBEAUI05_035

تاریخ نمایه سازی: 1 مرداد 1398

چکیده مقاله:

تغییرات و تحولات جهانی بویژه در دو قرن اخیر، سیمای شهرها، زندگی اجتماعی شهروندان و مناسبات رفتاری آنها رادستخوش دگرگونی کرده است. در دنیای معاصر،لزوم ایجاد مراکز اجتماعی برای استفاده همگانی شهروندان و به طبعآن،افزایش حس سرزندگی آنان امری ضروری است . سرزندگی یکی از مفاهیم محوری در تعاملات اجتماعی می باشد وطبیعتا از اهمیت نظری و عملی فراوانی برخوردار است ولی تا کنون به ویژگی های این مفهوم در مطالعات و پروژه هایطراحی در ایران توجه جدی نشده است. این مقاله درصدد است ابتدا با بررسی مولفه های مفهوم سرزندگی از دیدگاهصاحب نظران این حوزه به شاخص های اصلی این مفهوم دست پیدا کند، سپس در یک بررسی تحلیلی، چند نمونه ازتجربیات موفق درایران که در رابطه با مراکز اجتماعی توانسته اند این رویکرد را تامین کنند مورد ارزیابی قرار دهد و درنهایت الگوهایی از طراحی معماری را در مراکز اجتماعی با تاکید بر افزایش حس سرزندگی ارائه خواهد نمود. روشتحقیق از نوع توصیفی،تحلیلی است و به روش استدلال قیاسی می باشد و گردآوری اطلاعات بصورت اسنادی است واین نتیجه بدست آمد که فضاهای طراحی شده که در آن، به مطلوبیت کیفیت محیطی چه در درون و چه در بیرونپرداخته شده است، از قبیل توجه به آسایش و آرامش ، انعطاف پذیری ، خوانایی فضا، تنوع و جذابیت فعالیتها و شفافیت ،فضای بهتر و لذت بخش تری ایجاد می کند که در نهایت منجر به ایجاد سرزندگی می شود.

نویسندگان

سارا حبیب بداغ

دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران

جمال الدین سهیلی

استادیار، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران