تأثیر توسعه محلات سنتی(TND) بر بهینه سازی انرژی

به دنبال تغییر در شرایط و عوامل موثر بر گسترش و توسعه شهری در دوران اخیر ، محله های مسکونی انسان ساخت جایگاه ویژه ای در شکل گیری شهرها داشته اند. در حالی که شهرسازی نوین بخش عمده ای از ادبیات شهرسازی سال های اخیر را به خود اختصاص داده است ، پرداختن به رویکردهای آن نظیر : توسعه محلات سنتی هنوز نیازمند تحقیق و پژوهش فراوان است. (TND) رویکردی است که از نهضت نوشهرسازی نشأت گرفته است و می کوشد به نیاز های محله و ساکنین آن پاسخ مثبت دهد. در سال های اخیر افزایش نگرانی ها در خصوص تبعات زیست محیطی مصرف انرژی و گرم شدن کره زمین، اصلاح راندمان و بهینه سازی مصرف انرژی ساختمان ها را تبدیل به یک ضرورت نموده است.اگرچه در زمینه بهینه سازی مصرف انرژی استراتژی های مختلفی وجود دارد اما با توجه به محدودیت منابع فسیلی و شرایط اقتصادی ایران،طراحی شهری انرژی کارا یکی از کاربردی ترین تمهیداتی است که می تواند در ارتقا عملکرد زیست محیطی بافت های شهری و کاهش مصرف انرژی ساختمان تاثیر بسزایی داشته باشد. مقاله ی حاضر با به کارگیری روش توصیفی – اسنادی و با استناد به منابع کتابخانه ای به تبیین تأثیر (TND) بر بهینه سازی انرژی و بررسی ابعاد مختلف بهره وری انرژی در ساختمانهای محلات می پردازد. مطابق نتایج حاصل از این پژوهش ، ویژگی ها و ارزش های بهینه سازی انرژی و تأثیرات آن بر (TND)، معرفی و تحلیل می گردد.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی انرژی ، توسعه محلات سنتی (TND) ، محله ، نوشهرسازی