نانوفیبرهای حاصل از الکتروریسی و کاربردهای دارویی و غذایی آنها

الکتروریسی یک روش ساده برای تولید فیبرهای فوق نازک با قطری در مقیاس نانو تا میکرومتر و با مورفولوژی سطحی کنترل شده است. فیبرهای فوق نازک با اعمال یک میدان الکتریکی قدرتمند به محلول پلیمری و یا پلیمر مذاب حاصل می شوند. تا به حال کاربردهای عمده الکتروریسی شامل فیلتراسیون، دارو رسانی، استفاده در ماسک های آرایشی، نانوسنسورها، تثبیت آنزیم ها و بسته بندی مواد غذایی بوده است. ظرفیت لود بالای دارو، کارایی انکپسوله کردن بالا، عملکرد آسان و مقرون به صرفه بودن، رهایش پایدار ترکیبات، پایداری حرارتی، نوری و انباری بالاتر و محافظت بیشتر از ترکیبات زیست فعال در برابر تجزیه ی شیمیایی از دیگر ویژگی های مطلوب روش الکتروریسی است، همچنین ماهیت نسبت سطح به حجم بالای فیبرهای الکتروریسی شده می تواند چسبندگی به سلول، لودکردن دارو به درون آن ها و خصوصیات انتقال جرمی آن ها را افزایش دهد. با این وجود، فرم فیزیکی ترکیبات الکتروریسی شده که شبکه ای نابافته با ساختار فیبری ایجاد می کنند باید پیش از کاربرد آنها در غذا اصلاح گردد.

کلیدواژه ها:

الکتروریسی ، دارو رسانی ، نانوفیبر ، غذا