تاثیر سطوح مختلف شوری آب آبیاری بر عملکرد، اجزای عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیک گیاه آفتابگردان

بمنظور بررسی تنش شوری بر گیاه آفتابگردان، این تحقیق در سال زراعی 1388 در مزرعه ی تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند انجام شداین آزمایش بصورت طرح بلوکهای کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد که کرتها شامل سطوح سه گانه ی شوری آب آبیاری (1 ، 5 و 9 دسی زیمنس بر متر ) بودند. صفات مورد اندازه گیری در این آزمایش شامل شاخص سطح برگ، وزن صد دانه، تعداد دانه در طبق، عملکرد دانه، محتوای روغن دانه، شاخص اسپد (SPAD)و نشت الکترولیتهای برگها بود.اثر شوری آب آبیاری بر تمامی صفاتمورد اندازه گیری در آفتابگردان بجز شاخصاسپد پس از گلدهی معنی دار بود. با افزایش شوری 73.63 درصد کاهش عملکرد دانه نسبتبه تیمار شاهد مشاهده گردید. با افزایش مقدار شوری، محتوای روغن دانه نیز بصورت کاملا معنی داری کاهش یافت. در هر دو نوبتاندازه گیریشاخصاسپد (قبل و بعد از گلدهی)، اینصفتدر سطح آخر تنش 9 دسی زیمنسبر متر) حائز بالاترین مقدار عددی شد. بالاترین میزان نشت الکترولیتها چه قبل و چه بعد از گلدهی مربوط به سطح شوری 9 دسی ) زیمنسبر متر می باشد.

کلیدواژه ها:

تنش شوری ، عملکرد ، شاخص سطح برگ ، شاخص اسپد ، نشت الکترولیتها