بررسی اثرات برهم کنشی مصرف کود حیوانی، گوگرد و منیزیم بر عملکرد آفتاب‌گردان

دانه‌های روغنی به عنوان یکی از منابع عظیم انرژی و پروتئین شناخته می‌شوند. آفتاب‌گردان با 40 تا 50% روغن و 15 تا 21% پروتئین، نقش بسزایی در تأمین درآمد جهانی دارد. با توجه به اینکه کمتر از 10% از روغن مورد نیاز در داخل کشور تولید می‌گردد و محدودیت زمین‌های قابل کشت باید سیاست‌های منجر به افزایش عملکرد در واحد سطح دنبال گردد. پشت، نمو عملکرد گیاهان تحت تأثیر کمبود و فزونی عرض هر یک از عناصر غذایی و یا مواد سمی قرار می‌گیرد. تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر برهم کنشی مصرف کود حیوانی، گوگرد و منیزیم بر عملکرد آفتاب‌گردان به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقات زراعی دشت ناز ساری به اجرا درآمد. دیوارها شامل سه سطح گوگرد +تیوباسیلوس (صفر، 200، 400، کیلوگرم در هکتار گوگرد پتویی) و سه سطح منیزیم (صفر، 200 و 400 کیلوگرم در هکتار کلرور منیزیم ) بود. نتایج چند تا سال نشان داد که بین میانگین دیوارها از لحاظ عملکرد دانه آفتاب‌گردان برای اصلی گوگرد و منیزیم در سطح احتمال یک در صد معنی‌دار بود و ما اثر متقابل این فاکتورها به همراه کود حیوانی معنی‌دار نگردید بهترین میزان گوگرد برای دو سال 200 کیلوگرم در هکتار گوگرد و بهترین منیزیم و روی دو سال 200 کیلوگرم کود منیزیم بود.

کلیدواژه ها:

آفتاب‌گردان ، گوگرد ، منیزیم ، کود حیوانی ، برهم‌کنش