ضرورت تدوین راهنمای طراحی شهری با هدف بهینه سازی مصرف انرژی

مطالعاتی که از دهه 1370 در جهان آغاز شده، نشان می دهد که شکل شهر و الگوی طراحی آن می تواند در میزان مصرف انرژی تأثیر گذار باشد. علاوه بر ویژگی های کالبدی شهر، خصوصیات اجتماعی- اقتصادی و فرهنگی ساکنان آن نیز در میزان مصرف انرژی مؤثر خواهد بود. با توجه به نقش الگوی طراحی و مدیریت شهری در بهینه سازی مصرف انرژی، ضوابط، م قررات و دستورالعمل هایی در سایر کشورها تهیه شده که در کنار مسائل فنی مربوط به ساختمان، حوزه شهرسازی را نیز در بر می گیرند. در حال حاضر، م هم ترین سند قانونی مربوط به بهینه سازی مصرف انرژی در ایران، مبحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان است. در عین حال مستندات قانونی دیگری مانند قانون «نحوه جلوگیری از آلودگی هوا» و قانون «اصلاح الگوی مصرف» نیز موجود است که لزوم تدوین ضوابط و مقررات در حوزه شهرسازی را مطرح می کنند. با توجه به این پشتوانه پیشنهاد می شود کمیته دائمی با مسئولیت تدوین و بازنگری راهنما و ضوابط طراحی شهری با هدف بهینه سازی مصرف انرژی تشکیل شود. پیش نویس اولیه راهنمای طراحی شهری با هدف بهینه سازی مصرف منابع با همکری دانشگاه فنی برلین در آلمان و مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی ایران و بر اساس اصولی چون استفاده بهینه از منابع، برنامه ریزی یکپارچه، توجه به شرایط اقلیمی و شیوه زندگی، و ارائه راهکارهای با حداقل هزینه و مبتنی بر فن آوری بومی در حال تدوین بوده و می تواند مبنای تهیه ضوابط و مقررات حوزه شهرسازی قرار گیرد.