بررسی چگونگی بهره برداری برودتی از شوادون ها و پتانسیل آنها برای استفاده در معماری امروز

ایرانیان قدیم در مناطقی که از نظر جغرافیایی، توپوگرافی و استحکام زمین مناسب بوده است از خاصیت جرم حرارتی زمین برای در امان ماندن از هوای گرم و سرد استفاده می کرده اند. در بناهای قدیمی دزفول به اینگونه فضاها که در عمق زمین ساخته می شدند در زبان محلی شوادون گفته می شود. در اینمقاله با استفاده از نرم افزار Design builer که نرم افزاری معتبر در زمینه مدلسازی انرژی می باشد به بررسی عملکرد ترمودینامیکی و عملکرد این فضاها در جهت ایجاد آسای حرارتی برای ساکنین در گذشته و پتانسیل بهره گیری از آنها جهت کاهش مصرف انرژی جهت ایجاد سرمایش در فضاهای ساختمان های امروزی پرداخته شده است. در نهایت بیه سازی های انجام شده مشخص کردند که دمای شوادون در همه اوقات شبانه روز در محدوده آسایش حرارتی قرار داشته است اما در یزه اتصال بین شوادون و تابستان نشین تأثیر چندانی در خنک کردن تابستان نشین ندارد و بخش عمده تفاوت دمای تابستان نشین و هوای بیرون تأثیر ضخامت جداره ها، حیاط مرکزی، و سایبان های پنجره ها بوده است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، آسایش حرارتی ، جرم حرارتی زمین ، شوادان ، مدلسازی