بررسی معماری پایدار به منظور اصلاح الگوی مصرف انرژی در ابنیه مصنوع

رشد فزاینده جمعیت جهان آثار اساسی و اغلب فاجعه آمیزی بر زیست گاه های طبیعی کره زمین داشته است. مصرف بی رویه انرژی، تخریب جنگل ها و انقراض گونه های گیاهی و جانوری از پیامدهای آن می باشد. بسیاری بر این باورند که رشد بی رویه جمعیت و در نتیجهآن شهرنشینی، منجر به مصرف بیش از حد و غیر مسئولانه انرژی های فسیلی شده و به گرم شدن تدریجی کره زمین انجامیده؛ شهرها را موردتهدید جدی قرار داده و خسارات جبران ناپذیری بر محیط زیست جهان وارد کرده است. مقدار زیادی از این انرژی فسیلی اتلاف شده، ناشی از مدل های کلیشه ای و غیر استاندارد ساختمان هاست که به دلیل نا همگونی با شرایط اقلیمی خود، جهت سرمایش و گرمایش هدر رفته و باعث آلودگی محیط زیست می شود. همین موضوع باعث شده تا محققین در تدارک انواع دیگر انرژی ها (انرژی های پاک، تجدید پذیر) برایجایگزینی انرژی های فسیلی باشند . امروزه به نظر می رسد که توسعه پایدار و مفاهیم آن به خوبی با اهداف و مقاصد معماری و شهرسازی نوین،سازگار بوده و می تواند به عنوان عاملی موثر جهت تحقق اهداف پایداری مطرح شود . معماری پایدار یک روش در طراحی است که به تقلیلمصرف منابع تجدید ناپذیر و بهینه سازی مصرف منابع تجدید پذیر می پردازد و اظهار می دارد که آن چه را ما برای بقا نیاز داریم، می توانیم ازمحیط زیست به دست آوریم . استفاده از منابع به صورت هوشمندانه و مشفقانه، با در نظر گرفتن کیفیت زندگی نسل های آینده، این گونه دید بهجهان را نیز تعریف می نماید .در ادامه این مقاله سعی بر آن است تا پس از مروری بر مبدا و منشا مفهوم پایداری و اهداف توسعه پایدار و تعریف آن ها و شناخت کاربرد مفاهیم پایداری در معماری، به منظور اصلاح الگوی مصرف انرژی در ابنیه مصنوع، پرداخته شود

کلیدواژه ها:

پایداری ، توسعه پایدار ، ساختمان پایدار ، معماری پایدار ، اصلاح الگوی مصرف انرژی