تاثیر نیروگاه بادی بزرگ در برنامه ریزی توسعه شبکه انتقال در حضور عدم قطعیت ها

با افزایش روزافزون استفاده از انرژی باد در سیستم قدرت لزوم در نظرگیری تاثیر آن بر روی مطالعات سیستم قدرت بیشتر ضروری می باشد. یکی از جنبه های مهم مطالعات سیستم قدرت، مطالعات برنامه ریزی توسعه شبکه انتقال می باشد. مخصوصا مطالعات تاثیر نیروگاه های بادی بزرگ بر برنامه ریزی شبکه انتقال می باشد. در این مقاله از شبه سازی مونت کارلو برای مدل کردن توان خروجی نیروگاه بادی استفاده شده است. برای مدل کردن عدم قطعیت بار شبکه در برنامه ریزی توسعه شبکه انتقال روش تخمین نقطه به کار گرفته شده است. برای بهینه سازی و بدست آوردن طرح بهینه از الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. تابع هدف برای بهینه سازی شامل هزینه سرمایه گذاری خطوط، هزینه بهره برداری نیروگاه ها به همراه ضریب جریمه برای بار تامین نشده می باشد. برای انتخاب بهرتین طرح از بن طرح های غیر قالب از معیار هزینه گرفتگی خطوط و همچنین درصد مقاوم بودن طرح استفاده می شود. برای بررسی اثرات تغییر توان تولیدی نزارع بادی بزرگ بر مطالعات برنامه ریزی گسترش خطوط انتقال و امکان سنجی مناسب بودن روش در نظر گرفته شده مدل پیشنهادی را بر روی دو شبکه تست نمونه IEEE (شبکه گارور و شبکه 24 شینه IEEE) اعمال می کنیم.

کلیدواژه ها:

نیروگاه بادی ، برنامه ریزی توسعه شبکه انتقال ، عدم قطعیت ، الگوریتم ژنتیک ، الگوریتم تخمین نقطه