تهیه و شناسایی هیدروژل های زیست سازگار با ساختار سوپرا مولکولی بر پایه کربوکسی متیل کیتوسان و آلژینات سولفات

امروزه با توجه به استفاده از مهندسی بافت برای ترمیم بافت معیوب یا ارگان آسیب دیده این حوزه پیشرفت چشم گیری داشته است. سلول ها، داربست ها و فاکتورهای رشد به عنوان ترکیبات کلیدی در مهندسی بافت شناخته می شوند. ECM یک ساختار حمایتی برای اقامت سلول ها و رشد و تکثیر آنها فراهم می کند. اولین قدم در مهندسی بافت شبیه سازی چارچوبی است که مشابه ECM ساختار سلولی را هدایت کند. این شبیه سازی با طراحی شبکه های سه بعدی پلیمری، به نام داربست، انجام می شود. داربست های تهیه شده از مواد پلیمری طبیعی، سازگاری سلول ها را بیشتر پشتیبانی می کنند. مطالعاتی که در زمینه استفاده از هیدروژل ها در مهندسی بافت انجام شده، اهمیت استفاده از هیدروژل های ترکیبی حاصل از پلیمرهای پلی ساکاریدی را نشان می دهد. در پژوهش حاضر با سولفاته کردن سدیم آلژینات و کربوکسی متیل کردن کیتوسان، امکان ساخت هیدروژل های سوپرامولکولی را فراهم آوردیم و هیدروژل هایی با درصدهای 75 و 25 و 50 از سدیم آلژینات سولفات ساختیم. بررسی های ریولوژیکی هیدروژل ها نشان می دهد که این هیدروژل ها استحکام مکانیکی مطلوب برای کاربرد به عنوان داربست کشت سلولی را دارند و بسته به کاربرد مورد نظر میزان الاستیسیته و استحکام مکانیکی آنها با کنترل درجه سولفاته شدن و محتوی سدیم آلژینات سولفات، در آمیزه پلیمری، قابل کنترل است.

کلیدواژه ها:

مهندسی بافت ، هیدروژل ، سوپرامولکول ، سدیم آلژینات سولفات ، کربوکسی متیل کیتوسان