نگاهی به نقش فضاهای جمعی در ارتقاء روانی ساکنان مجتمع های مسکونی

امروزه، بسیاری از طراحان و روانشناسان و برنامه ریزان محیطی، توجه زیادی بین چگونگی درک محیط و تاثیر روانی آن بر افراد دارد. روانشناسی محیطی ارتباط بین تاثیرپذیری روانی افراد قرار گرفته در محیط های مختلف می باشد. و راه های موثر برای طراحی بهتر و ابزارهای ارتقاء آگاهی محیطی در بین مردم و به رفتارهای مرتبط با محیط فیزیکی می پردازد. از آن جای که فضاهای عمومی در مجتمع های مسکونی نوعی فضای فیزیکی می باشد وتامین کننده ی نیازهای روانی و اجتماعی افراد قرار گرفته در آن می باشد. هدف این مقاله بررسی چگونکی طراحی فضاهای عمومی در یک مجتمع مسکونی با تاکید بر تقویت روحیه جمعی ساکنین و ایجاد و احیاء تعامل انسانی، که در راستای کلی کیفیت محیط در این نوع فضاها می پردازد. برای رسیدن به هدف، پژوهش بر پایه ی مطالعات توصیفی و تحلیلی می باشد و با استفاده از روش گردآوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای استفاده شده است. که بعد از استخراج اطلاعات دراین پژوهش، این نتایج به دست آمد، که با استفاده از علم روان شناسی محیط و توجه به مفاهیم ارتباط روانی و محیطی نوع طراحی و استفاده از ابزارهای مناسب برای طراحی انواع فضاهای جمعی، می تواند رضایت مندی افراد وحس تعلق افراد قرار گرفته در این نوع فضاها را افزایش دهد. و انگیزش افراد در استفاده از این نوع محیط ها را ارتقاء دهد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیطی ، مجتمع های مسکونی ، طراحی فضاهای جمعی