گذر هنر از راه فهم

آموختن و بهره بردن درست قواعد پرداختن فضا و مکان و بالا بردن سطح دریافت مخاطب، امری است که معمار و هنرمند به آن نظر دارند، چون از این راه می توانند بین لایه ی ظاهر با لایه یا لایه های باطنی اثر، ربط درستی بیابند و بسازند. یک ابزار کارا در این راه، پرداختن به فرم و حجم اثر است(نام بردن از حجم، نظر به بعد سوم را ناگزیر می کند، اما در این جا، هر حجمی، چه فقط محسوس و چه فقط ملموس، یا هم محسوس و هم ملموس مطلوب ماست). آنچه در این نوشتار مورد بررسی قرار می دهیم درستی این نظر است که اگرچه فرم، پیش از حجم، خود را می نمایاند، اما مخاطب در موقع مواجهه، می تواند از آن سطحی از زیبایی شناسی که شهود را موثرترین عنصر دریافت مفهوم اثر می داند، بگذرد و دیگر کیفیت های حسی را بجوید و آن ها را با یک مرجع از همان کیفیت، که درستی آن را پذیرفته است، بسنجد و از راه این مقایسه، به فهم مطلوب تری از اثر نایل آید.

کلیدواژه ها:

معماری ، مخاطب ، معنای اثر ، مفهوم اثر