بررسی جایگاه روانشناسی محیط در فرایند طراحی مسکن با اصول فرهنگ بومی

مسکن و خانه، مکان شکل گیری فرهنگ خانواده و ارزش ها می باشد. به گونه ای که محل رشد هر انسانی ابتدا کانون خانواده بوده و تاثیر زیادی در شکل گیری شخصیت هر انسان دارد. بنابراین بررسی تاثیر روانشناسی محیط در احیای فرهنگ بومی در سکونت گاه ها از اهمیت به سزایی برخوردار است. هدف از این پژوهش تاکید بر اهمیت روانشناسی محیط در فضاهای مسکونی هر منطقه و ارائه راهکارهایی برای زنده نگه داشتن فرهنگ های بومی آن منطقه در سکونتگاه هایش می باشد. تا بر این اساس بتوان هویت معماری آن منطقه را احیا کرد. روش تحقیق پژوهش حاضر به صورت تحلیلی- توصیفی می باشد. نتایح به دست آمده نشان می دهد که برای ایجاد یک معماری خوب باید فرهنگ آن منطقه را شناخت و با ایجاد معماری مرتبط با فرهنگ آن منطقه بتوان از لحاظ روانشناسی به آن مکان معنی داد و استفاده کننده در آن احساس امنیت و احساس تعلق به آن فضا را درک کرده و به آرامش روحی دست یابد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیط ، مجتمع مسکونی ، فرهنگ