نگاهی به نقش تعاملات در فرآیند انتقال تکنولوژی از مراکز تحقیقاتی به صنعت

در دنیای امروز رابطه ای مستقیم بین تکنولوژی و پیشرفت اجتماعی ،اقتصادی و سیاسی هر کشور برقرار است . از طرفی توسعه تکنولوژی خود مرهون توسعه مراکز دانشگاهی و موسسات تحقیقاتی است که توانسته اندارتباط مناسبی با صنعت برقرار کرده ونتایج تحقیقات خود را بصورت کاربرد های بازاری در آورند . تجربه کشورهای صنعتی و پیشرفته مؤید این مطلب است که بدون وجود رابطه این مراکز با صنعت ،رشد و توسعه اقتصادی کشورها غیر - ممکن و یا حداقل بسیار دشوار است . در این مقاله ابتدا فرآیند عمومی انتقال تکنولوژی در قالب مدلهای مختلفی چون دانشگاهها، مؤسسات تحقیقاتی ، بنگاههای اقتصادی و دولت مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد . مراکز ویژه صنعتی هم به عنوان یک مدل جدید در این بخش طرح می گردد . سپس نقش تعاملات و اثرات متقابل هر دو حوزه در فرآیند انتقال تکنولوژی بررسی شده ، دربخش بعدی مقاله کارایی هر کدام از مدلهای ارائه شده در قالب شاخصهایی کمی ارزیابی و ضریب کارائی آنها به همراه دلایل توجیهی و معایب هر کدام مطرح می گردد . با توجه به اینکه هر فرآیند انتقال تکنولوژی دارای اجزایی است که در موفقیت آن نقش اساسی دارد ، توجه به تمام جوانب این امر یک ضرورت به حساب می آید . این ابزارهای کلیدی عبارتند از : تولیدکننده،خریدار،سرمایه گذار وکارآفرین عرصه تکنولوژی که به همراه پایشی که از محیط انجام می گیرد کارایی و اثربخشی فرآیند انتقال تکنولوژی را رقم خواهند زد