ارزیابی نقش پارامترهای حجمی بر شیارشدگی رویه های آسفالتی

یکی از مهمترین ارکان اجرای زیربناهای کشور، تولید مصالح باکیفیت و استاندارد برای اجرای پروژه های عمرانی است. عدم استفاده صحیح از مصالح در مراحل ساخت آسفالت، موجب از بین رفتن سریع، کاهش عمر و بروز خرابی های متعدد می شود. متعاقباً این مسئله باعث صرف هزینه های دوره ای زیادی برای رساندن روسازی به کیفیت قابل قبول بهره برداری می گردد که طبیعتاً برخلاف سیاست های عمرانی هر کشوری است. با توجه به وسعت و تنوع آب و هوایی در استان خوزستان و نیز وابستگی بخش مهمی از صنعت کشور به این استان، لزوم پژوهش های کاربردی جهت رفع معایب روسازی ها ایجاب می گردد. در مخلوط های آسفالت گرم درصدهای حجمی اجزاء تشکیل دهنده از عوامل مؤثر بر مقاومت در برابر شیارشدگی محسوب می گردد. به طوری که انتخاب مناسب پارامترهای حجمی نظیر درصد فضای خالی مخلوط آسفالتی ، درصد فضای خالی مصالح سنگی و درصد فضای خالی پر شده توسط قیر می تواند در عملکرد مطلوب مخلوط در برابر شیارشدگی مؤثر باشد. از این رو نحوه ترکیب مواد روسازی آسفالتی متناسب با آب و هوای منطقه و میزان ترافیک عبوری در انواع بتن آسفالتی، اهمیت دارد. در پژوهش علمی-کاربردی حاضر تعداد 11 محور مهم مطالعاتی در سطح استان خوزستان انتخاب شده و از 38 نقطه (سالم و شیارشده) مغزه گیری انجام گرفته است و آزمایش های لازم بر روی نمونه ها صورت گرفته و وضعیت پارامترهای حجمی در آنها ارزیابی گردیده است. در نهایت ضمن ارائه مناسب ترین محدوده پارامترها برای جلوگیری از شیارشدگی رویه های آسفالتی، حدود آنها با توصیه آیین نامه روسازی ایران مقایسه شده و اختلاف های قابل تأملی نیز ملاحظه گردیده است.

کلیدواژه ها:

شیارشدگی ، فضای خالی مخلوط آسفالتی ، فضای خالی مصالح سنگی ، فضای خالی پرشده توسط قیر ، تجزیه آسفالت ، آزمایش رایس ، رویه آسفالتی