جایگاه توسعه پایدار در منطق معماری بومی سیستان

با پایان جنگ جهانی دوم، شکل گیری کشور های جدید، جوامع را با این سوال انسانی مواجه ساخت که چرا بعضی ازمردم جهان در فقر و گرسنگی مطلق به سر میبرند و بعضی در رفاه کامل. از همین رو دوران اندیشه ها و نظریه های توسعهدر جهان شکل گرفت پس در واقع نظریات بعد از نظریات توسعه اقتصادی متولد گردید. در قالب معیارهای توسعه دوموضوع مهم اقتصاد و زیست محیطی با هم مطرح می شوند در حالیکه این دو در تقابل با یکدیگرزیرا همچنانکه رشداتفاق می افتد منابع مصرف می شود استفاده بی رویه از منابع منجر به مسایل مختلف از جمله آلودگی هوا، آب و خاکمی گردد بنابراین با رشد اقتصادی محیط زیست آلوده می شود. یکی از مهمترین عوامل آلوده کننده محیط زیست در جهانو به ویژه ایران، مصرف انرژی های فسیلی در فضاهای مسکونی است. این مسیله باعث سرایت مفاهیم توسعه پایدار بهمعماری و شهرسازی شده و معماران و شهرسازان را ملزم به رعایت اصول و قواعد خاصی در زمینه ساخت و ساز می کند.نتایج مطالعات ثابت می نماید تدابیر به کار رفته در معماری بومی منطقه سیستان ضمن توجه به مسایل زیبا شناختی وحفظ محیط زیست، پاسخگوی نیازهای اقلیمی منطقه نیز بوده و فنون و قواعد به کار رفته در این معماری، بسیاری ازمفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را به وضوح در خود دارد.در این مقاله با تیین مبانی توسعه پایدار در معماری به بررسی این مفاهیم در معماری بومی سیستان پرداخته و بر ایناساس راهکارهایی جهت معماری معاصر منطقه از منظر توسعه پایدار ارایه گردیده است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری پایداری ، معماری بومی ، سیستان