ارزیابی اعمال معیار حد توقف آیین نامه FEMA همزمان در روسازه و زیرسازه شیب دار

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 510

فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CCIVIL02_221

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1396

چکیده مقاله:

اعمال بار جانبی به ساختمان ها، بر اساس معیار حد توقف روسازه در آیین نامه FEMA برابر با 0.04H می باشد که H متوسط ارتفاع روسازه نسبت به تراز پایه است. نرم افزار SAFE پی های نواری بدون شیب را بر اساس خروجی روسازه، تنها در محدوده الاستیک تحلیل و طراحی بدون در نظر گرفتن ترک خوردگی می نماید. با توجه به این که وجود ترک موجب نفوذ مواد خورنده از خاک به پی شده و این خوردگی آرماتورها مسایل پیچیده دیگری به دنبال دارد که به هیچ وجه در سازه های حساسقابل قبول نیست. از طرفی بازرسی فونداسیون برای بررسی احتمال خرابی، تعمیر و مرمت آن پس از تجربه یک زلزله کارمشکلی است، لذا فرض الاستیک ماندن پی و عدم تشکیل مفاصل پلاستیک، امری مفید و لازم به نظر می رسد. در این میانسوالی که به ذهن می رسد این است که آیا اعمال معیار حد توقف آیین نامه FEMA هم زمان در روسازه و زیرسازه شیب دار و بدون شیب، ضامن الاستیک ماندن پی نواری است کدام یک از اجزاء ساختمان، روسازه یا زیرسازه زودتر عامل گسیختگی کلسیستم در زمان زلزله است به چه میزان اثرات زیرسازه شیبدار و تغییر سختی خاک می تواند منتج به تغییر رفتار فونداسیونیا ناپایداری خاک گردد برای این منظور 20 مدل شامل 5 حالت پی شیب دار با 4 نوع خاک بر اساس معیار حد توقف روسازهدر نرم افزار ABAQUS تحت تحلیل استاتیکی غیرخطی قرار گرفتند. رفتار خاک الاستو پلاستیک، غیرخطی و گسیختگی آن با معیار موهر-کولمب محک زده شد. در بررسیها مشخص شد، با اعمال شیب، 80 درصد فونداسیون ها از محدوده ارتجاعیوارد قلمرو غیر ارتجاعی می شوند و 65 درصد مدلهای زیرسازه قبل از حد توقف دچار ناپایداری در خاک می شوند. دلیل اینامر قرارگیری مدل ها بر روی خاک تیپ IV و III با کاهش مقاومت یا استفاده از مدل هایی با شیب بیش از 60 درصد در بستر با گسیختگی شیب بود. لذا تعمیم این معیار به سازه های شیب دار نیاز به اصلاح با اعمال یک ضریب کاهشی دارد تا فونداسیونها در محدوده الاستیک باقی بمانند.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

احمدرضا داوری

دانشجوی کارشناسی ارشد عمران گرایش سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد، ایران

کیاچهر بهفرنیا

دانشیار دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان