توزیع تنش و نحوه ترک خوردگی بتن در زیر صفحه ستون های تحت بار محوری و لنگرهای خمشی بزرگ دو جهته

به دلیل نقش مهم صفحات زیر ستون در انتقال بارهای سازه به فونداسیون، تحلیل دقیق تر این اتصالات از اهمیتبالایی برخوردار است. آیین نامه های ساختمانی و کتاب های طراحی سازه عموما روش طرح این اتصالات را تحت بارهایمحوری با خروج از مرکزیت در یک جهت ارایه می نمایند و عموما روش خاصی را برای طراحی این اتصالات تحت خروج ازمرکزیت های دو جهت ارایه نمی کنند. به همین جهت، روش دقیق طراحی این اتصالات، استفاده از نرم افزارهای المانمحدود می باشد که به دلیل تعدد اتصال پایستون در یک ساختمان و مشکلات مربوط به مدلسازی و تحلیل تحت ترکیببارهای متنوع سازه با استقبال طراحان سازه مواجه نگردیده و عملا غیر قابل اجرا است. در این مقاله، روش طراحی صفحه-ستون ها تحت دو راستا ارایه شده و با روش المان محدود مقایسه گردیده است. بررسی توزیع تنش، رفتار صفحات پای ستونو ترک خوردگی بلوک بتنی از دیگر موارد مورد بررسی در این مقاله می باشد. نتایج تحلیل بیانگر آن است که وجود سخت-کننده در روش المان محدود بیانگر حداکثر 5 درصد افزایش تنش نسبت به حالت بدون سخت کننده می باشد. همچنینمیزان تنش زیر صفحه ستون در روش المان محدود در حالت با و بدون سخت کننده به ترتیب 5 و 10 درصد کمتر از حالتحدی نهایی (جمع آثار قوا) دارد.

کلیدواژه ها:

صفحه پای ستون ، خروج از مرکزیت بزرگ ، لنگر خمشی دو جهته ، رفتار غیر خطی ، طراحی ، ساختمان های فولادی