واکاوی تطبیقی نظریه مالتوس (انفجار جمعیت) با حاشیه نشینی

رشد روزافزون جمعیت گسترش سکونت گاه های غیر رسمی را به سرعت معنی دار و هشدار دهنده ای رسانیده؛که خود محصول عوامل متعدد و مواجه نامطلوب در دهه های گذشته بوده است. کمبودها و مشکلات معیشیتی و هزینههای کمر شکن و فقر ظرفیت عظیم توسعه اقتصادی را محدود نموده و ره یافت های اعمال شده نیز فراز و فرودهایی رابرای سکونت گاه های غیر رسمی ایجاد نموده، اما متوقف نگردیده است. دو راهی طرد یا پذیرش این سکونت گاه ها نیزمزید بر علت در جهت اقدامات عاجل و موثر گردیده است. تجربیات موثری در سطح جهانی در این رابطه صورت پذیرفتهکه هر یک قابل توجه و تامل و قابل بومی سازی خواهند بود. توانمدن سازی و تزریق منابع مالی بعنوان راه حل اساسی نیزبه تنهایی چاره کار بنظر نمیرسد، بلکه حمایت همه جانبه و تسهیل در امور و ایجاد ضوابط نیز در کنار عزم جدی همهجانبه راه کار اساسی خواهد بود. پیش بینی رشد جمعیت و پیش بینی های لازم گسترش و توسعه شهرها از اصولی ترینراهکارها در چشم انداز بلند مدت بوده که قبلا مالتوس در نظریه انفجار جمعیت بدان اشاره کرده است. تامین منابع ونیازمندی های آتی از نکات مهم در ارتقاء حس رضایت مندی شهروندان بوده، که درایت و مدیریت همه جانبه گرایانه راطلب می کند. ولی از همه مهم تر اینکه: چکونه میتوان مهاجرت به شهرها را از قبل پیش بینی و تدابیر لازم را در نظرگرفت آیا ارتباطی بین حاشیه نشینی و بزه های احتمالی در شهرها وجود دارد آیا می توان نظریه انفجار جمعیتیمالتوس را بعنوان هشدار تلقی و به راهکارهای مناسب دست یافت ؛ ماهیت این پژوهش به گونه توصیفی - تحلیلی بوده،که با اطلاعات پایه در زمینه های موضوعی و بررسی و مطالعه و جستجوی اسنادی و کتابخانه ای دیجیتال و مرور و بهرهمندی از نظرات و آراء و تحقیقات تخصصی پژوهشگران و محققان و صاحب نظران با رویکرد و توجه ویژه به مشکلاتحاشیه نشینان و تطابق آن با نظریه مالتوس تهیه گردیده که سعی به پاسخگویی به سوالات مطرحه شده را دارد.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، نظریه مالتوس ، انفجار جمعیت ، امنیت اجتماعی ، اسکان غیر رسمی ، زاغه نشینی