مروری بر پژوهش های انجام شده در خصوص عوامل موثر بر مقاومت لغزشی روسازی های آسفالتی و راه های ترمیم و نگهداری آن

کاهش اصطکاک در فصل مشترک تایر وسایط نقلیه و سطح راه (رویه های آسفالتی) به عنوان یکی از مهمترین عوامل ایجاد و افزایش شدت تصادفات در راه ها شناخته شده است. در 50 سال گذشته اندازه گیری مشخصات اصطکاکی رویه های روسازی در بسیاری از کشورها یکی از اولویت های اندازه گیری ایمنی راه ها بوده است و از آن در طراحی و مدیریت راه ها استفاده شده است. از جمله مشخصات سطح روسازی، بافت ریز و درشت آن می باشد که در ایجاد اصطکاک سطحی بسیار موثر می باشند. این پژوهش مروری برعوامل موثر بر مقاومت لغزندگی، روش های اندازه گیری مقاومت لغزندگی و روش های موجود برای ایجاد بهبود در مقاومت لغزندگی می باشد که ضمن ارایه روش های مختلف اندازه گیری مقاومت لغزندگی و ایجاد بهبود در آن به بررسی معایب و مزایا هر روش به منظور شناخت بهتر آنها نیز پرداخته شده است. از جمله عوامل اصلی موثر بر کاهش مقاومت لغزندگی رویه های آسفالتی می توان به کاهش آن بر اثر عبور ترافیک و شرایط آب و هوایی (در طول دوره بهره برداری) اشاره نمود که تاثیر این عوامل بر اثر مواردی چون قیرزدگی سطح آسفالت، صیقلی شدن سنگدانه ها، صاف شدن بافت درشت، شیارشدگی و نامناسب بودن شیب عرضی تشدید می شود. در خصوص روشه ای اندازه گیری مقاومت لغزندگی به معرفی انواع وسایل و تجهیزات اندازه گیری مقاومت اصطکاکی به طور مجزا برای بافت های ریز و درشت پرداخته شده است. روش های بهبود مقاومت لغزشی از نظر زمانی در سه بخش تقسیم بندی شده اند که به صورت زمان طرح اختلاط، زمان اجرا و زمان پس از بهره برداری عنوان شده است. نتایج تحقیقات انجام شده حاکی از آن است که با بکارگیری روش های مناسب بهبود مقاومت لغزشی با توجه به شرایط زمانی پروژه و ملاحظات اقتصادی میتوان ایمنی سطح جاده را در طول دوران بهره برداری افزایش داد.

کلیدواژه ها:

مقاومت لغزشی ، تجهیزات اندازه گیری اصطکاک ، رویه های آسفالتی ، کاهش تصادفات