نگاه تاویلى به جاودانگی معمارى ایرانى اسلامی در طراحى یادمان شهدای گمنام ( نمونه ی موردی دانشگاه فنی و حرفه ای استان کرمان )

حفظ میراث و ارزش های جنگ، یادآوری ایثار و فداکاری رزمندگان در دوران پس از جنگ، امری ضروری و رایج در جهان بوده و ساخت فضاهای یادمانی در ارتباط با جنگ ها در شهر سابقه ای طولانی مدت دارد.انتخاب محلی به منظور تدفین شهدای گمنام در دهه های اخیر به سمت مراکز دانشگاهی، سوق پیدا کرده است. گرامی داشت، یاد بود، یادواره و یادمان واژه هایی هستند که هر یک به گونه ای به یاد آوردن رویدادی، فردی، مکانی و یا مفهومی را پیگیری می کنند. کنکاش معمارى بومى معاصر ایرانى در کنار دیگر مسایل منشعب شده از هویت در هنر از موضوعات مهم عصر حاضر مى باشد. ایران با داشتن سابقه اى غنى در هنر، داراى هویتى است که نمى توان آن را نادیده گرفت. بنابراین با نگرشى تاویلى، در هویت کم رنگ شده امروز و با بهره گیرى از امکانات روز جهان که امروزه در اختیار ما قرار گرفته است مى توان با تکیه بر ریشه هاى غنى خود، نگاهی به آینده داشته باشیم. واضح و مبرهن است که معمارى امروز به سمت بى هویتى کشیده شده است، معمارى دچار بک نوع تقلید و یا ساخت چیزى جدید و متفاوت شده است بى آنکه به روح فضا اهمیتى داده شود. بى توجهى به فطرت پاک انسان و غوطه ور شدن در هر آنچه که مادى و فیزیکى است باعث شده تا به روحیات آدمى کم توجهى شود و همین امر ماندگارى را از معمارى امروز سلب کرده و فقط براى مدت کوتاهى کالبد معمارى در اذهان جاریست و بعد از مدتى کالبد دیگر جایگزین شده و قبلى به فراموشى سپرده می شود. هنر یکى از مقولات دین است. توجه فراوان معمارى سنتی به مبحث معنا، تبلور این رکن در فضاهاى یادمانی به خصوص یادواره شهدای گمنام بیشتر نمود داشته است و آن را مى توان در جاى جاى یادمان شهدا دید و لمس کرد. مطالعات این تحقیق به روش توصیفى تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه اى و جمع آوری داده ها است.

کلیدواژه ها:

معمارى معاصر ، جاودانگى معمارى ، نگرش تاویلى ، هنر اسلامى ، سنت ، معنا ، ذات قدسی ، هنر ایرانی ، ارکان معماری ایرانی – اسلامی ، هویت ، یادمان شهدای گمنام ، دانشگاه فنی و حرفه ای استان کرمان