بررسی عامیانگی و شکوه واژگان در اشعار فروغ فرخزاد

زبان عامیانه ساختهی تودهی مردم است که سنت و اندیشهی آنها را نشان میدهد. این زبان با لحن و نثر متفاوت با زبان معیار در بین گروه خاص از مردم متداول است که در بین تحصیل کردگان ک متر استفاده میشود. این زبان را به خاطر زنده و رایج بودن ش می توان سرچشمه زبان علمی و ادبی دانست. فروغ فرخزاد نیز مانند بسیاری از شاعران معاصر از این زبان بهره برده است و واژگان عامیانه و اصطلاحات عامیانه را در اشعار خود به کار بردهاست که باعث درک بهتر خواننده و ایجاد صمیمیت بین شاعر و خواننده میشود. این مقاله بر آن است تا به ارایه نمونه هایی از کاربرد این مشخصه در اشعار فرخزاد بپردازد.

کلیدواژه ها:

زبان عامیانه ، واژگان عامیانه ، شعر معاصر ، فروغ فرخزاد