چالشهای تشخیصی درمانی در افسردگی دوقطبی همراه با اضطراب ، معرفی یک مورد مشکل

مقدمه: تشخیص و درمان افسردگی در بیماری دوقطبی نوع 2 همواره چالشی برای روان پزشکان می باشد بخصوص در مواردی که نمای بالینی با علائمی چون اضطراب و بیقراری برجسته پیچیده می شود.در مواجهه با علائم افسردگی طول کشیده اغلب درمانگران تشخیص بیماری افسردگی ماژور را در ذهن دارند زیرا در سیر بیماری دوقطبی نوع 2 اپیزودهای گهگاهی هیپومانیا بین دوره های طولانی افسردگی مخفی میشوند و تشخیص افسردگی نوع 2 از نظر دور می ماند.در این مقاله در مورد بیماری صحبت می کنیم که علیرغم سالها درمان با داروهای مختلف، علایم افسردگی ، اضطرابی شدید و وسواس در او پایدار مانده بود و درنهایت با بررسی تشخیصی مجدد و تغییر در روند درمان، بهبودی حاصل شد.معرفی بیمار: بیمار آقای 30 ساله ، با علایم اضطراب و افسردگی شدید، بی قراری، اختلال خواب ، وسواس ، افکار صدمه به خود به درمانگاه مراجعه کرد. وی سابقه سالها درمان ناموفق از دوره نوجوانی با تشخیص افسردگی ماژور با انواع داروهای مهار کننده اختصاصی بازجذب سروتونین چون سرترالین، سیتالوپرام و فلوکستین را داشت. بعد از بررسی مجدد با تشخیص اختلال دوقطبی نوع 2 و شک به تشدید تند چرخی ثانوی به سرترالین برای وی لاموتریژین ، کاربامازپین و گاباپنتین شروع شد. افسردگی اندکی بهبود یافت اما علایم و بی قراری و اضطراب شدید ادامه پیدا کرد. درمان قبلی قطع و با توجه به افکار صدمه به خود لیتیم شروع شد. با توجه به سابقه تجربه عوارض با درمان با سرترالین و سیتالوپرام بعد از تثبیت با لیتیم و برای کنترل بهتر خلق و اضطراب ونلافاکسین تجویز شد. بیقراری ،اضطراب و وسواس فروکش کرد و بدون القا تندچرخشی پاسخ درمانی حاصل شد.بحث و نتیجه گیری: تشخیص نادرست و عدم توجه به سیر طولی بیماری و تجویز تنها ضد افسردگی در افسردگی دوقطبی می تواند منجر به ازمان بیماری شود.

کلیدواژه ها:

افسردگی دوقطبی ، اضطراب ، بی قراری ، تشخیص نادرست