در طول تاریخ، بعد کنترلی دین و مذهب به لحاظ پیامدهای بیرونی و عینی در حوزه های مختلف اجتماعی و از جمله در زمینه ی پیش گیری از جرم و بزه کاری همواره مد نظر بوده است. با این حال پیش آمد تحولاتی چون انقلاب صنعتی، مادی گرایی افراطی و رفاه زدگی سبب تقلیل نقش خدا از شارعیت به خالقیت و دین از هنجار گذاری به امری صرفا تسکین بخش شد. گریز از دین نه تنها در میان سیاست مداران و سپس آحاد مردم بلکه بیش از پیش در آثار دانشمندان علوم اجتماعی و جرم شناسی قابل ردیابی است. (1) باور های مذهبی و دینی دارای ابعاد گوناگون است که می توان آن ها را به چهار بعد کلی اعتقادی ، تجربی، مناسکی و پیامدی ، تقسیم نمود. بعد اعتقادی در قالب باورهای غایت گرانه که هدف و فلسفه ی خلقت انسان و نقش انسان را در راه نیل به این هدف باز می نمایند، در برگیرنده ی باورهای پایه ای مسلم که ناظر به شهادت دادن به وجود خداوند و معرفی خداوند و معرفی ذات و صفات اوست، تعریف می شود. بعد تجربی در عواطف، تصورات و احساسات مربوط به برقراری رابطه با وجودی همچون خداوند که واقعیت غایی یا اقتدار متعالی است، ظاهر می شود؛ این در حالی است که بعد مناسکی با اعمالی که با تجربه ی دینی مشخص می شوند تعریف می گردد، به بیان محدودتر مناسک عمل پرستش انسان دین دار است(2). بعد پیامدی ناظر بر رفتار روزمره و بیانگر حضور و وجود اندیشه ی خداگرایانه در متن زندگی است که رفتار فرد را مستحکم می کند و به زندگی او رنگ و بوی دینی می بخشد (3).تاثیراتی که باورهای مذهبی در حوزه ی پیش گیری از جرم دارد به طور مستقیم و غیر مستقیم از طریق تاثیر گذاری بر مسایل اجتماعی قابل تبیین است. همان طور که فریدمن معتقد است دین از طریق سازوکاری اقتصادی در پیش-گیری از جرم موثر است؛ کوهن نیز معتقد است که آموزه های دینی از طریق رابطه ی ساخت نظام اجتماعی توانایی کنترل و کاهش جرم را دارند. از طرف دیگر برخی به نقش غیر مستقیم دین در پیشگیری از جرم اشاره دارند. از منظر این گروه دین و مذهب موجب تقویت احساس وابستگی به موجودی فرا انسانی، احساس آرامش و وجدان گرایی می شود و از این طریق می تواند در پیشگیری از جرم موثر باشد. همچنین دین با تقویت سرمایه ی اجتماعی می تواند در پیشگیری از جرم موثر واقع شود. به علاوه دین موجب کاهش خطر ابتلا به افسردگی می شود و این امر به نوبه ی خود نقش به سزایی در ارتکاب جرایم با منشا روانی دارد. تقویت باور های مذهبی و دینی علی رغم این که باعث می شود فرد خود را بر مبنای مولفه های هویت بخش دین تعریف نماید و در نتیجه به باید ها و نباید های دینی پایبند باشد بلکه می تواند از طریق ارتقاء سایر متغیر های روانی و اجتماعی مرتبط با ارتکاب جرم زمینه ی پیشگیری از آن را فراهم آورد(2). متاسفانه با افزایش روزافزون جرم در جامعه و کم رنگ تر شدن باورهای مذهبی و اعتقادی در مطالعه مروری حاضر به بررسی و تحلیل و خلاصه نمودن و جمع بندی مطالعات انجام شده در ایران و سایر نقاط دنیا در مورد تاثیر مصرف باورهای مذهبی در پیشگیری از اسیبهای اجتماعی(جرم و بزه کاری) پرداختیم.