نقش میانجی آموزش فراشناخت در اثربخشی آموزشهای سازمانی از طریق یادگیری خودراهبر

سوال اصلی مطالعه حاضر این بود که چگونه می توان فراگیران برنامه های آموزش سازمانی رابه یادگیرندگانی خودراهبر تبدیل کرد. در پاسخ به این سوال، این فرض منطقی مطرح شد که آموزش فراشناخت، راهی برای کمک به سازمان ها در تبدیل منابع انسانی، به راهبران یادگیری فردی است. به این منظور در این مطالعه مروری - تحلیلی، پس از بررسی معتبرترین منابع مرتبط، ربط و اثر فراشناخت بر یادگیری با تأکید بر یادگیری خودراهبر تحلیل شد. نتیجه مطالعه نشان داد در کنار عواملی که به فرد به عنوان یادگیرنده مربوط می شود، با توجه به این که مهارتهای فراشناختی از عوامل مؤثر بر یادگیری سازمانی است، اهداف اولیه و مهم سازمان باید مبتنی بر ایجاد و افزایش این مهارتها باشد. از سوی دیگر مشخص شد که برنامه یادگیری مبتنی بر خود در افزایش این مهارتها مؤثر است.

کلیدواژه ها:

فراشناخت ، یادگیری سازمانی ، یادگیری مبتنی بر خود