اثر بخشی آموزش خودکارآمدی بر خودگردانی تحصیلی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش خودکارآمدی بر افزایش خودگردانی دانش آموزان بود. بدین منظور 80 نفر [40 نفر پسر (20 نفر آزمایش و 20 نفر کنترل) و 40 نفر دختر (20 نفر آزمایشی و 20 نفر کنترل)] با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از بین مدارس متوسطه نواحی 4 گانه شهر کرج انتخاب شدند. با استفاده از روش پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و اجرای پرسشنامه های خودکارآمدی نظامی، متیوس، جروسلم به رالف شوارز (1981) و خودگردانی بوفارد (1995)، اطلاعات لازم جمع آوری شد. پس از دو ماه برگزاری جلسات آموزش خودکارآمدی در گروه های آزمایشی و تحلیل داده ها با روش تحلیل کوواریانس، نتایج نان داد که آموزش خودکارآمدی در افزایش خودگردانی گروه های آزمایش پسر و دختر مؤثر بوده است؛ در حالی که گروه کنترل، در خودگردانی تغییری از خود نشان نداد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، خودگردانی تحصیلی