تاثیر گسترش گردشگری بر روابط متقابل شهر و روستا (مطالعه ی موردی: بخش طالقان)

در بررسی های ناحیه ای کشورهای درحال توسعه به انواع روابط متقابل بین شهر و روستا اشاره می شود که در آن تفاوت های فضایی اغلب می تواند ناشی از بهره برداری بیشتر شهر از منابع روستایی و در مقابل، این امر مبین وجود روند گسترش در روستا باشد. پژوهش حاضر روابط موجود بین شهر و روستا با تاکید بر روابط گردشگری میان این دو ناحیه و پیامدهای احتمالی مثبت و منفی آن را بررسی می کند. دراین بین، پنج نوع رابطه ای که بین شهر و روستا در مباحث علمی مطرح می شود در قالب سوالات و فرضیات موردبررسی بیشتر قرار می گیرد. داده های موردنیاز با بهره گیری از تلفیق مطالعات کتابخانه ای و پیمایش میدانی به دست آمده و برای جمع آوری اطلاعات میدانی نیز از پرسشنامه استفاده گردیده که به وسیله ی نرم افزار SPSS و آزمون های همبستگی (کندال و اسپیرمن) این داده ها تجزیه وتحلیل شده است. نتایج نشان می دهد که جریان سرمایه ای با فروش محصولات کشاورزی و زمین در محدوده ی مورد مطالعه، شکل گرفته و ازنظر حفظ الگوهای زیست محیطی نیز اثرات منفی آن بیشتر بوده است. از بعد بازار فروش محصولات کشاورزی به گردشگران، در سال های اخیر روستاییان محصولات خود را به صورت مستقیم به گردشگران ارایه می کنند که این خود ارتباطات دوسویه بین جامعه ی میزبان و میهمان را بهبود بخشیده است. درنهایت ازنظر مهاجرت، تاثیر گردشگری مثبت بوده و در منطقه شرایط مهاجر فرستی به مهاجرپذیری تغییریافته است

کلیدواژه ها:

روابط متقابل شهر و روستا ، گردشگری ، نواحی روستایی ، طالقان