ارزیابی و تحلیل نابرابری های ناحیه ای با استفاده از مدل مطالعه موردی استان اصفهان
محل انتشار: سومین همایش ملی فرهنگ، گردشگری و هویت شهری
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 583
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CCTUI03_041
تاریخ نمایه سازی: 6 بهمن 1397
چکیده مقاله:
بهبود زندگی انسان هدف غایی برنامه های توسعه است. پژوهش حاضر در راستای نیل به این هدف با استفاده از تکنیک های فازی مثلثاتی و ویکور به سطح بندی فضایی و تحلیل میزان توسعه یافتگی شهرستان های استان اصفهان مبادرت کرده است. روش تحقیق از نوع کمی و تحلیلی بوده، جامعه آماری را شهرستان های استان اصفهان و شاخص های موردبررسی 21 مورد بوده است. با توجه به شاخص ترکیبی به سطح بندی شهرستان های استان اصفهان در چهار گروه مبادرت شده است: سطح توسعه یافته؛ شهرستان اصفهان و فریدن؛ سطح کمتر توسعه یافته: شهرستان های سمیرم، اردستان، نطنز، خور و بیابانک و فریدون شهر، سطح درحال توسعه: شهرستان های کاشان، گلپایگان، خوانسار، چادگان، فلاورجان، فنجان، شهرضا، دهاقان، برخوار و شاهین شهر و میمه؛ سطح محروم: شهرستان های نایین، آران و بیدگل، خمینی شهر، تیران و کرون و نجف آباد به عنوان شهرستان های محروم استخراج شده اند. نتایج سطح بندی ها نشان می دهد که وضعیت سنجی شاخص های موردبررسی در شهرستان های اصفهان حکایت از نابرابری و عدم تعادل دارد. شهرستان اصفهان به دلیل داشتن مرکزیت سیاسی در استان برتری خود را در ابعاد مختلف حفظ کرده است
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عباس علیپور
عضو هییت علمی دانشگاه امام حسین (ع)
احسان علیپوری
کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه دانشجوی دکتری برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی- واحد علوم و تحقیقات تهران
ابوالفضل مرادی
دکتری جغرافیای انسانی و آمایش دانشگاه شهید بهشتی
سلیمان بهره مند
کارشناس ارشد برنامه ریزی آمایش سرزمین دانشگاه تهران شهید بهشتی