توسعه مسیر شهری اطراف رودخانه تجن در ساری با تاکید بر پیاده گستری

در اواخر دهه 1960 در نتیجه اوج گیری و حادشدن مشکلات شهری مانند آلودگی های زیست محیطی، ترافیک و ناامنی راه ها، مشکلات دسترسی به خدمات، کمبود فضای پارکینگ اتومبیل، انحطاط مراکز تاریخی شهرها و... واکنش گسترده ای علیه سلطه حرکت سواره و کاهش تحرکات پیاده بویژه در کشورهای غربی بوجود آمده است. هدف از پژوهش مورد مطالعه توسعه مسیر شهری اطراف رودخانه تجن در ساری با تاکید بر پیاده گستری است. روش پژوهش توصیفی – تحلیلی است که با استفاده از روش های اسنادی نظیر نقشه های وضع موجود شهر، کتابخانه ای و میدانی نظیر عکس برداری و بازدید از سایت و تحلیل آن ها گردآوری شده است. رودخانه تجن اطراف آن از جمله عناصر مهم و شاخصه های اصلی در شکل گیری ساختار و فضایی شهر ساری در طول پیدایش آن می باشند ایجاد ساختاری منسجم با تاکید بر رویکرد پیاده گستری و با هدف ارتقای تعاملات اجتماعی، افزایش حضور فعال عابران پیاده، ایجاد محیطی سرزنده و پویا، تقویت تصور ذهنی شهروندان و غیر شهروندان از رودخانه تجن ساری، دسترسی راحت عابرین پیاده به کناره رودخانه به منظور استفاده راحت تراز فضای فراغتی و آرامش بخش کناره رودخانه و کاربری های تجاری و فرهنگی محور سواره و اتصال و ارتباط عناصر طبیعی (حاشیه رودخانه) و عناصر مصنوعی (محور سواره)، از جمله مواردی می باشند که ضرورت تعیین کیفیت های فضایی برای توسعه مسیرهای شهری اطراف رودخانه تجن در ساری را موجب شده اند. رودخانه های درون شهری از پتانسل های طبیعی شهر ها هستند و دارای مزایای زیادی برای حضور عابر پیاده می باشند. حال آن که امروزه در بسیاری از شهرهایی که در درون شهر از فضای کناره رودخانه برخوردارند، بی توجهی به اینگونه فضاها موجب شده کمتر مورد استفاده عابر پیاده قرار گیرند. یکی از چالش های مرتبط با موضوع فقدان معیارهای کیفی و مفهومی به منظور انجام طرح های موضوعی و دستیابی به نتایج مکانی و کاربردی به این منظور می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه مسیر شهری ، پیاده گستری ، رودخانه تجن