شناسایی مناطق مستعد برای طرح های استحصال آب از مه، به عنوان فن آوری نوین در مدیریت منابع آب، در ایران

از دیدگاه هواشناسی مه پدیده ای است که در افقی قابل روئیت که در ارتفاعی کمتر از یک کیلومتر ازسطح زمین و با حضور قطرات آب همراه است اتفاق می افتد . استفاده از مه به عنوان منبع ، عملی نا متعارف محسوب می - شود که دریچه ای را به سوی فن آوری نوین در امر استحصال آب می گشاید در مناطقی خاص که ترکیب شرایط هواشناسی و وضعیت پستی وبلندی به گونه ای است که مه های دایمی کوههای ساحلی یا داخل خشکی را در بر می گیرد . قطرکهای حاصل از این مه توسط درختان و یا سایر رستنی های پا بلند ، جمع آوری شده و مورد استفاده قرار می گیرد . این قطرکها را می توان با جمع کننده هایی که توسط انسان طراحی و ساخته می شوند جمع آوری و به این ترتیب ، مقادیر زیادی آب برای مصارف محلی، کشاورزی یا جنگلداری بدست آورد . در این تحقیق براساس آمار بلند مدت ایستگاههای هواشناسی سینوپتیک سواحل و جزایر جنوبی کشور ، مناطق مه خیز تعیین و امکان استحصال آب از مه از دیدگاه نظری مورد بررسی قرار گرفته است . و نهایتاً براساس نتایج بدست آمده مشخص شد که در جزایرجنوبی ایران جزایر کیش ، کنارک وسیری اولویت های اول تا سوم برای طرح استحصال آب از مه را دارا می باشند . پس از جزایر جنوبی ایران ، بیابانهای ساحلی بهترین پتانسیل را برای این طرح دارا می باشند . و در نهایت نواحی کوهستانی اولویت بعدی را به خود اختصاص می دهند .

کلیدواژه ها:

اولویت بندی ، استحصال آب از مه ، جمع کننده های مه ، منابع آب ، جزایر جنوبی ایران