بررسی وضع موجود و روند تغییرات کیفی آبهای زیرزمینی به منظور مصارف کشاورزی با استفاده از ) GIS مطالعه موردی : شمال استان خوزستان )

از میان مصرف کنندگان آب مانند بخش های صنعت، مصارف شهری و کشاورزی، بخش کشاورزی با مصرف بیش از 75 درصد از آبهای در دسترس، بزرگترین بخش مصرف کننده آب می باشد . بدلیل اقلیم نیمه خشک ایران، آبهای زیرزمینی از دیرباز در نظر ایرانیان به عنوان یکی از مهمترین منابع آب مطرح بوده است . یکی از مباحث مهم آبهای زیرزمینی به منظور استفاده در کشاورزی، کیفیت این آبها می باشد . این موضوع را می توان از دو دیدگاه بررسی کرد : بررسی وضع موجود و بررسی روند تغییرات کیفی آن، به منظور استفاده در کشاورزی . این تحقیق در آبخوانی به مساحت 190000 هکتار در منطقه ای در شمال استان خوزستان با استفاده از داده های شوری 100 چاه عمیق و نیمه عمیق با روش های آماری و با استفاده از نرم افزارهای GIS انجام شده است . وضع موجود و روند تغییرات کیفی آبخوان در فصل بهار مورد بررسی قرار گرفته و نتایج بررسی نقشه های میانگین شوری سالانه در کنار نقشه های شوری فصل بهار در طی 5 سال و استفاده از نقشه های انحراف از معیار بیانگر روند " بهبود شرایط شوری به میزان 1000 میکرو موس بر سانتیمتر در 60 درصد آبخوان " می باشد . همچنین نتایج نشان دهنده همبستگی بیشتر نقشه شوری بهار هر سال با نقشه میانگین شوری همان سال نسبت به نقشه شوری میانگین سال قبل می باشد . ولی مسئله قابل توجه، شوری بسیار زیاد ( بر اساس استاندارد آزمایشگاه شوری خاک آمریکا برای آب با مصارف کشاورزی ) 3500 هکتار از آبخوان در فصل بهار نسبت به سایر فصول می باشد . در مطالعات پیشین در این آبخوان، این 3500 هکتار به عنوان منطقه دارای آلودگی نقطه ای شناخته شده است . با توجه به میزان شوری آبهای زیرزمینی این قسمت از آبخوان در فصل بهار، در صورت استفاده از آبهای فوق در کشاورزی شاهد شوری و تخریب منابع خاک و کاهش محصول در اراضی مشروب شده خواهیم بود .