چگونگی تاثیرگذاری بیشتر اصول علمی و یافتههای تحقیقاتی در سیاستگذاریهای بهینهسازی مصرف آب کشاورزی

کاربرد اصول اولیه آبیاری در بخش کشاورزی، به عنوان مصرف کننده اصلی منابع آب ، در ابتدا ساده به نظر می آید ، لیکن کاربرد این اصول در عمل پیچیدگیهای زیادی را به همراه دارد . در شرایطی که این باور وجود داشته باشد که مسایل مرتبط با مدیریت آب آبیاری، پیچیده می باشند، بکارگیری اطلاعات علمی و دقیق در تصمیم گیریها معنی پیدا می کند . سئوالی که همیشه در مجامع علمی مطرع می باشد، آن است که چگونه اطلا عات دقیق علمی می تواند بطور موثرتری در سیاست های عمومی و تصمیمگیریهای بخش های خصوصی مورد استفاده قرا ر گیرد؟ . همواره یکی از چالشها و بحث های مرتبط با عدم کاربرد نتا یج تحقیقات در عرصه واحدها ی اجرا یی کشور، بحث مرتبط نبودن تحق یقات انجام شده و یا در دست انجام با نیازهای اجرایی کشور بوده است . دلایل مختلف ی در این خصوص ذکر گرد یده که از آن جمله می توان به عدم ش ناخت مناسب بخش تحقیقات از فرایندها و ن یازهای واقع ی پروژه ها ی اجرا یی کشور ، همچن ین عدم مشارکت و حما یت از بخش تحق یقات توسط واحدها ی اجرا یی و عدم شناخت مناسب بخش تحق یقات و انتقال مناسب ن یازهای تحقیقاتی از سوی بخش اجرایی، اشاره داشت . بسیاری از یافتههای تحقیقاتی در موسسات تحقیقاتی، دانشگاه ها و انجمن های علمی در جهان بطور کامل و جامع توسط سیاستگذاران و مدیران آب و خاک مورد استفاده قرار نمی گیرند . حداقل سه دلیل عمده در این خصوص وجود دارد که عبارتند از : (1) محققان مربوطه ساختار مسایل و محدودیت هایی را که سیاستگذاران با آنها مواجه هستند را در نظر نمی گیرند (2) سیاست گذار ان در جریان یافتههای تحقیقاتی نمی باشند (3) فاصله زمانی قابل توجه ای بین زمینه های تحقیقاتی و مسایل اجرایی و سیاستگذاریها وجود دارد . در این مقاله ارتباط موجود بین جامعه علمی و بخش اجرایی کشور بحث و بررسی شده و راهکارهای بهبود این ارتباط با هدف بکارگیری اصول علمی و یافتههای تحقیقاتی در سیاستگذاریهای بخش آب و خاک مورد تحلیل قرار میگیرد

کلیدواژه ها:

بهینهسازی مصرف آب ، نیازهای تحقیقاتی ، اصول علمی